Θυμήθηκα πάλι...
Τη γιαγιά μπροστά στο τζάκι-την ¨"παραχούτη" μας να σκαλίζει τη φωτιά για να πετάει "ασπέθες" και να πάρει μπρός το παραμύθι.
Απαραίτητη μια κουταλιά ζάχαρη στο στόμα να μελώσει το παραμύθι(με τη μυρωδιά του καφέ) και μεγάλη φαντασία ταξιδευτής
Η γιαγιά να μιλάει και μεις να ζούμε μέσα στα παραμύθια...
Μέχρι το σούρουπο που θα γύριζε η μάνα να μας μαζέψει κοιμισμένους τυλιγμένους σε κουβέρτες μην κρυώσουμε ενώ εμέις να συνεχίζουμε το ταξίδι στην παραμυθοχώρα της γιαγιάς στα όνειρα μας.....
'Ομορφα χρόνια αθώα και ταξιδιάρικα-Κατευόδιο σ όλη τη ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου