Άσχετες με την συγκεκριμένη μέρα θαρρώ
απλές και καθάριες
Και σκέφτεσαι -που λες- πώς γίνεται έτσι πάντα
τελικά να βρίσκεται το κάθετι στη θέση του
λες και κάποιος το τακτοποίησε στην πρέπουσα σειρά
Και θυμάσαι -που λες- τις ανατροπές
και τα παιχνίδια
και όλη η στάχτη απ τ αποτσίγαρα σχηματιζει ένα δρόμο νοερό πάντα
αλλά τόσο πολύ λαμπερό σαν την σειρά των αστεριών στον ουρανό και απόψε....
όπως και κάθε νύχτα αιώνες τώρα....
και η μουσική πάντα να παίζει πάντα να γίνεται ύμνος αγάπης (βακτηρία) και όνειρο.....
Και αν είναι όνειρο δεν ξέρω αλλά με πλημμυρίζει η αίσθηση πως από τότε που γεννήθηκα τούτο το μονοπάτι ακολουθάω και βρέθηκα στο ξέφωτο που από τότε έψαχνα...
Μήν παρεξηγείτε σκέψεις στο πληκτρολόγιο πάλι γράφω.....
Και του χρόνου ακριβώς τα ολόιδια.....
ευχή.....στ αστέρι που φέγγει αχνά απ το παράθυρο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου