Τα φαντάσματα

Καθώς το φως του δρόμου έπεφτε απ τις γρύλιες
ολάκερο το βράδυ χτες
φανέρωνε τους τοίχους της κάμαρης λευκούς
χωρίς φαντάσματα,χωρίς στίγματα,χωρίς λεκέδες
Τα φαντάσματα το σκασαν φοβισμένατη νύχτα
στον απόηχο των λόγων
και στο τρεμόπαιγμα των βλεφάρων πριν κλείσουν
και ούτε καν ακούστηκε τρίξιμο της πόρτας καθώς έκλεινε πίσω τους
ξεψυχισμένες πνοές του παρελθόντος....
Στο γλυκοχάραμα υπήρχε μόνο μια λάμψη
καθώς ανέβαινε ο ήλιος
και στο μπαλκόνι ένα μάτσο ανθισμένα ρόδα
κόκκινα
της ζωής