Σου γράφω ,όχι απ τις φυλακές της Κέρκυρας,απ την Αθήνα σου γράφω ,σχετικά ελεύθερος...Οχι δεν είμαι αδειούχος, νόμιμα και μόνιμα πολιορκημένος είμαι.Τέλος δεν έχει σημασία απο που σου γράφω,λίγο πολύ το ίδιο είναι φυλακή τρελάδικο κόμμα κοινωνία....Ούτε μέσα σου δεν μπορείς να σαι πια.Ομως εισαι τόσο μόνος σαν να πας κάθε πρωι για εκτέλεση.... Εσύ τουλάχχιστον ήσουνα τυχερός πέθανες τότε και μάλιστα απο σφαίρα Εμείς ασ τα σαν κότες μας σεργιανάγανε απο κοτέτσι σε κοτέτσιΚέρκυρα,Γεντί Κουλέ,Αβέρωφ,Αίγινα ΓυάροΑλικαρνασσό,Μακρονήσι,Αι Στράτη..................................................................................................................................................................................Τους νεκρούς μας τους θυμόμαστε βέβαια δεν λέω αλλά σαν νεκρούς όχι σαν εκφραστές των μεγάλων οραμάτων του ονείρου της ανθρωπότητας.Ετσι και όταν τους θυμόμαστε είναι σαν να τους σκοτώνουμε δυό φορές ......Συλλογιέμαι πως δεν μπορεί ,σε τούτο τον τόπο οπου πίσω απο κάθε βράχο μέσα σε κάθε σπηλιά ή λοχμή κατοικούν εφήβειοι μύθοι κάποια νύχτα οι Κένταυροι μαζί με το Γιό της Καλόγριας θα χτυπήσουν τα τείχη και θ ανοίξουν ένα πέρασμα για τους μικρούς αργοναύτες ........Όμως σ έπιασα μονότερμα μου φαίνεται .Κοντεύει να ξημερώσει και έχω ακόμα τόσα να σου πω,αλλά είμαι πολύ κουρασμένος.Αυτή η βουτιά που κάναμε στα παλιά με γέμισε νοσταλγία και πίκρα.Άντε καληνύχτα θα τα πούμε πάλι αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου