Εντάξει,ομολογώ!Θα προτιμούσα να είμαι εδώ :
Ή ακόμα καλύτερα στο χωριό,στου Σαράντου ή στου Τζαννή:
Αναγκαστικά θα συμβιβαστώ μ αυτά που έχω:
Κυριακή,παρέα,μάζεμα ήλιο (ελπίζω)και ουζοκατάνυξη
Προαπαιτείται η ματιά να χάνεται στη θάλασσα
Εκεί που θα δυσκολευτούμε είναι να βρούμε ούζο "Κέφι" ή "Πιτσιλαδή" .
Εκεί που θα δυσκολευτούμε είναι να βρούμε ούζο "Κέφι" ή "Πιτσιλαδή" .
Προσωπικές προτιμήσεις ..αλλά περί ορέξεως...Ούζο...
Στο νησί ρέουν άφθονα.
Εδω,πρέπει να πάς σε συγκεκριμένα μαγαζιά με Μυτιληνιά προιόντα
Η επόμενη μεγαλύτερη απώλεια για τέτοιου είδους...κατανύξεις είναι οι παστές σαρδέλες Καλλονής.
Είναι ο τέλειος ουζομεζές.Ιούλιο-Αύγουστο οι σαρδέλες είναι σε καλό μέγεθος και στο νησί βρίσκονται παντού.
Η διαδικασία για το πάστωμα είναι απλή και σχετικά γρήγορη.
Η επόμενη μεγαλύτερη απώλεια για τέτοιου είδους...κατανύξεις είναι οι παστές σαρδέλες Καλλονής.
Είναι ο τέλειος ουζομεζές.Ιούλιο-Αύγουστο οι σαρδέλες είναι σε καλό μέγεθος και στο νησί βρίσκονται παντού.
Η διαδικασία για το πάστωμα είναι απλή και σχετικά γρήγορη.
Το πρωί αγοράζουμε σαρδέλες απ τον ψαρά.Τις καθαρίζουμε και τους κόβουμε τα κεφάλια.Μετά σ ένα δοχείο που κλείνει κατά προτίμηση, βάζουμε λαδόκολλα ή χασαπόχαρτο.Στρώνουμε αλάτι χοντρό στον πάτο και μια στρώση σαρδέλες εναλλάξ μέχρι που να τελειώσουμε και να καλυφτούν οι σαρδέλες πλήρως απο αλάτι.Καπακώνουμε και τις αφήνουμε 8 περίπου ώρες.
Με ένα πηρούνι μετά το τέλος της διαδικασίας αφαιρούμε την ήδη ψημένη πέτσα του ψαριού ,ρίχνουμε λαδάκι πάνω και είμαστε έτοιμοι.
Οι σαρδέλες έχουν ειδικό τρόπο φαγώματος.Πιάνουμε τη σαρδέλα με τα χέρια απ την ουρά,και την σκίζουμε στη μέση και σιγά σιγά ανοίγει όλο το ψάρι στη μέση.
Η σαρδέλα έχει σκιστεί..:P
Τα υπόλοιπα εννοούνται.
Μαζί με τις σαρδέλες δένουν απόλυτα τα ξερά κουκιά (κ'τσέλια)πασπαλισμένα με μπόλικη ρίγανη και λάδι
Kαι φυσικά λαδοτύρι Μυτιλήνης ή Γραβιέρα Μυτιλήνης, συγκεκριμένα απ τον Συνεταιρισμό του Μανταμάδου
Φυσικά γέλιο,τσιγάρο και η κατάλληλη μουσική υπόκρουση...
Μαζί με τις σαρδέλες δένουν απόλυτα τα ξερά κουκιά (κ'τσέλια)πασπαλισμένα με μπόλικη ρίγανη και λάδι
Kαι φυσικά λαδοτύρι Μυτιλήνης ή Γραβιέρα Μυτιλήνης, συγκεκριμένα απ τον Συνεταιρισμό του Μανταμάδου
Και μια που ήρθαμε στα τυριά πάλι...(το θεματάκι με τα τυριά είναι εξάρτηση και μάλλον γονίδιο),κάπου εκεί ανάμεσα θα χώθεί και ένα πιάτο με Φέτα Μυστακέλλη...(μην μου μιλήσει κανένας για αλλεργίες έχω ανοσία)
Θαλασσινά και τυρί τί μας δίνει;;;Γαρίδες σαγανάκι.
Φυσικά γέλιο,τσιγάρο και η κατάλληλη μουσική υπόκρουση...
Και όσο θα αδειάζουν τα πην'ταρέλια και θα τσουγκρίζουν τα ποτήρια μια η ατάκα,που σμίγει και ξεχωρίζει....
Έβα παρίγια...
(εβίβες παρέα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου