Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Ο Λαβύρινθος του Πάνα

Ξέρω πλέον
όλα έχασαν τη λάμψη και τη μαγεία τους.
Και γω έτοιμη για μετακόμιση στην Νεραιδοχώρα.Σαν να το ξερα.Γι αυτό καθυστερούσα.
Δεν του πρέπει όμως άλλη καθυστέρηση.Ήρθε η ώρα...
Ωραία η διαδρομή.
Ταξίδι στο καινούριο.Ταξίδι στα παιχνίδια του νου,
και της ελπίδας.
Ταξίδι στα νερά του έρωτα.Αστείο δεν είναι;
Και πάντα λες και είναι η πρώτη φορά.
Τα ίδια λάθη,οι ίδιες ατσαλιές,τα ίδια καρδιοχτύπια.
Και ένα τετράδιο σκέψεων για επίλογο.
Δυο τρείς λέξεις,δυο τρείς μουσικές και μεγάλη χαρά.
"Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πού μπορείς να σύναντήσεις αξιόλογους ανθρώπους"
Αυθόρμητα μόνο μια ταινία μου ήρθε στο μυαλό.
Ο Λαβύρινθος του Πάνα.
Έφτασαν οι νεράιδες,για να σε πάρουν μαζί,στο χαρούμενο σημείο της σκέψης και της θύμησης.
Σαλπάρουμε για επιστροφή.Τα εισητήρια δώρο από σένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πού πήγε;;