Όμως απόψε βιάζομαι,πρέπει να διεκπεραιώσω πολλές υποθέσεις ακόμα,όπως,λόγου χάρη :να παραμερίσω τη λησμονιά και στη θέση της ν ακουμπήσω μια μικρή ανεμώνη.
.....
Γι αυτό κι η κυρά-Μάρθα εκείνο το βράδυ μ αγκάλιασε κι ένας στεναγμός βγήκε απ το στήθος της."Για τα χρόνια που θα ρθουν",είπε.Τί εννοούσε;Τί εννοούν πάντα οι άνθρωποι;
Δεν απάντησα.Αλλά όποιος στάθηκε αναποφάσιστος στη μέση της κάμαρας έχει διαβεί κιόλας τα σύνορα του κόσμου.
...
Θα τον ξανασυναντήσεις,αλλά αυτή τη φορά στη σκάλα, κανείς δεν ξέρει ποιός είναι,κανείς δεν ξαναγυρίζει,αλλά αυτόν θα τον ξανασυναντήσεις-ίσως γι αυτό αγαπώ τις λάμπες του παλιού καιρού που συμπονούν τους λησμονημένους
ή τους καλοκαιρινούς ουρανούς τα βράδια που θροίζουν από ατέλειωτα μυστικά.
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα-Τάσος Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου