Προς τα πίσω

Στα τρένα,στα λεωφορεία,στα μ.μ.μ. επιλέγω πάντα τις ανάποδες θέσεις.
Στ αυτοκίνητο χαζεύω τον έξω κόσμο απ τον καθρέφτη.
Σκηνές,εικόνες που φεύγουν,χάνονται.
Προς τα πίσω.
Η καλύτερη αίσθηση του χρόνου.
Μακραίνει ο χρόνος..
Ο τόπος.

Οι εποχές.

Και οι εικόνες.
Χρόνος,ώρες,λεπτά,δευτερόλεπτα.
Φεύγουν προς τα πίσω.
Πέρασε ο χρόνος.

Πάει ο χειμώνας.

Έφτασε η άνοιξη...

Τόσες μέρες εκτός.
Μάνα,Απόκριες,Γάμος,Κουμπαριά,Αρρώστια.
Άνθρωποι,σκέψεις,γέλια,δάκρυα,εκφράσεις,πόνος,χαρά,κούραση,ελπίδα.
Σαν τις στροφές του δρόμου στον υπόγειο σιδηρόδρομο.

Σχεδόν ανεπαίσθητη κλίση του συρμού,σε μια μεγάλη στροφή

,μεταφερόμενη από βαγόνι σε βαγόνι.
Σχεδόν ανεπαίσθητη ζαλάδα απ την αντίθετη τροχιά του κορμιού.


"Μακραίνει ο χρόνος,
μακραίνεις.
Η εικόνα σου ασάλευτη
στο μέσα τοίχο.

Ακούω.
Κάτι ραγίζει
στο ξύλο, στο τζάμι,
στον καθρέφτη.

Όταν συναντηθούμε πάλι
Θα’ μαστε οι ίδιοι;"

Γιάννης Ρίτσος-Ερωτικά.

Αισθητή η απουσία σας τούτες τις μέρες...

Καλησπέρα είπα;;