Η γιορτή της γυναίκας σήμερα.
Και όσο και αν ακούγεται πλέον γραφική για μας,
που τα βρήκαμε όλα έτοιμα, η σημερινή γιορτή έχει χρώμα και πρόσωπο.
Δεν φοράει ακριβά Σανέλ ταγέρ,ούτε έχει τσιτώσει το πρόσωπο της,
πριν κάθε απονομή βραβείου πρέσβειρας καλής θέλησης.
Έχει καλή θέληση και ρυτίδες στο μέτωπο.
Απ τον αγώνα, τους κόπους, και της έννοιες.
Είναι αφοσιωμένη εκ γεννετής.
Έχει το προσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα,τα μάτια των γυναικών της Γάζας,
τα χέρια ταλαιπωρημένα απ το μεροκάματο.
Έχει τα πόδια κάθε προσφυγοπούλας που περπατάει μέρες ολόκληρες ,
ζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Είναι μετανάστρια αλλά δεν έσκυψε ποτέ το ανάστημα της.
Έχει το μυαλό να δουλεύει και δεν θεώρησε ποτέ την ομορφιά της δύναμη.
Σιωπά σαν την μάνα του Αλέξη, και παλεύει σαν τις μανάδες όλων αυτών των κακοποιημένων παιδιών.
Ξέρει να μάχεται μα δεν το κάνει θέμα.
Έχει μάθει να αντέχει και να πολεμά.
Με θεριά και ανθρώπους.
Ξέρει να σηκώνει το ποτήρι με το κρασί,
και να κατεβάζει τα φαρμάκια κάτω
Έχει το κούτελο της στραμμένο στον ήλιο,
σαν τις αγρότισσες που ποτίζουν ιδρώτα τα χωράφια.
Παλεύει με τον καρκίνο του στήθους,την οστεοπόρωση,
την εμμηνόπαυση,τις ορμόνες και τους πόνους της γέννας.
κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου της.
Ξέρει καλά, πως πια δεν είναι γυναίκα εναντίον άντρα,
γιατί το κεφάλαιο και οι δυνάστες δεν έχουν φύλο.
Θυμάται καλά, όλες εκείνες που πάλεψάν κάποτε για την σημερινή γιορτή,
και τιμά όσες συνεχίζουν ακόμα να αντέχουν .
Η σημερινή γιορτή κρατάει στα χέρια της ένα μάτσο ανεμώνες,
χαρισμένες απ τα χέρια ενός παιδιού...
Η σημερινή γιορτή είναι για την γυναίκα.
Είναι για την αγάπη της κάθε γυναίκας.
Χρόνια πολλά λοιπόν...
(Υ.γ. το κείμενο είναι για την ίδια μέρα 3 χρόνια πριν..)
Ξέρει να σηκώνει το ποτήρι με το κρασί,
και να κατεβάζει τα φαρμάκια κάτω
Έχει το κούτελο της στραμμένο στον ήλιο,
σαν τις αγρότισσες που ποτίζουν ιδρώτα τα χωράφια.
Παλεύει με τον καρκίνο του στήθους,την οστεοπόρωση,
την εμμηνόπαυση,τις ορμόνες και τους πόνους της γέννας.
κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου της.
Ξέρει καλά, πως πια δεν είναι γυναίκα εναντίον άντρα,
γιατί το κεφάλαιο και οι δυνάστες δεν έχουν φύλο.
Θυμάται καλά, όλες εκείνες που πάλεψάν κάποτε για την σημερινή γιορτή,
και τιμά όσες συνεχίζουν ακόμα να αντέχουν .
Η σημερινή γιορτή κρατάει στα χέρια της ένα μάτσο ανεμώνες,
χαρισμένες απ τα χέρια ενός παιδιού...
Η σημερινή γιορτή είναι για την γυναίκα.
Είναι για την αγάπη της κάθε γυναίκας.
Χρόνια πολλά λοιπόν...
(Υ.γ. το κείμενο είναι για την ίδια μέρα 3 χρόνια πριν..)
10 σχόλια:
Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες.
Είναι σαν να λέμε χρόνια πολλά στόν εαυτό μας.
Δέν υπάρχουν ανθρώπινα φύλα.
Aνθρωποι μόνο υπάρχουν .
Οπως πάντα άπαιχτη Δημητρούλα. (αλήθεια που χάθηκες;). Το ανάρτησα και στο βαθύ κόκκινο :)
Πιστεύω πως η κοινωνία μας κάποτε θα ωριμάσει ώστε το φύλο να μην είναι ένα διακριτικό χαρακτηριστικό για οτιδήποτε… Έτσι η ισοτιμία θα αποκτήσει νόημα…
Οτι πιο όμορφο διάβασα σήμερα.
Μπραβο Δημητρουλα και χρονια μας πολλα λοιπον. Φιλι μεγααααλο!
Ευαίσθητο και ανθρώπινο το κείμενο. Μιλά μόνο αλήθειες.
Γνώμη μου είναι όμως πως σεβασμός και τιμή χρειάζεται στον Άνθρωπο. Άνδρα και γυναίκα χωρίς διάκριση.
Έτσι θα υπάρχει ισορροπία και ομαλότητα.
Με εκφράζουν απόλυτα οι δύο τελευταίες προτάσεις από habilis και τον Μηθυμναίος.
Ας μην ξεχνάμε:"Ουκ ενι άρσεν και θήλυ"
Χρόνια Πολλά!
Χρόνια σας Πολλά. Να σας χαιρόμαστε.. Με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες σας, χωρίς εσάς εμείς δεν θα υπήρχαμε, κι αν υπήρχαμε δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε μόνοι. Φιλιά και καλή εβδομάδα
Πολύ όμορφο, Δημητρούλα μου!!!
:))
Αυτό που όλοι μας ξεχνάμε -ή δεν ξέρουμε, και δε φταίμε εμείς- είναι πως η 6 Μάρτη δεν είναι "γιορτή της γυναίκας". Είναι διεθνής μέρα αφιερωμένη στις γυναίκες, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη, που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Πρώτη φορά "γιορτάστηκε" στις 8 Μαρτίου 1908, στη Νέα Υόρκη,όταν 15.000 γυναίκες έκαναν πορεία διαμαρτυρίας απαιτώντας καλύτερα ωράρια εργασίας, «αξιοπρεπείς» μισθούς και δικαίωμα ψήφου.
Το κεντρικό σύνθημά τους ήταν «ψωμί και τριαντάφυλλα», δηλαδή οικονομική ασφάλεια και ποιότητα ζωής.
Επίσημα καθιερώθηκε την επόμενη χρονιά στις ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Μάλιστα, στην Ρωσία του Λένιν ήταν επίσημη αργία :)
Και του χρόνου, λοιπόν
Καλή βδομάδα, Φιλιά πολλά!!!!!
:))))
Αν και μου δημιουργούν απέχθεια οι ημέρες-αφιέρωση, το κείμενό σου ήταν πολύ ανθρώπινο, όμορφο και ...ζωντανό.
Καλή εβδομάδα!!!
Εγώ, ένα παράπονο έχω απ' τις γυναίκες: πρώτα μπαίνουν στη διασταύρωση και μετά πατάνε φρένο!
Παρ' το και μεταφορικά...
Δημοσίευση σχολίου