Και όμως...

Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι...



Απλά αναρωτιέμαι γιατί να έχουν κατοικίδια;;;
Χωρίς σχόλια,απλά με το στόμα ακόμα ανοιχτό για το βίντεο που είδα λίγο πριν...

Angel

Χτεσινή κουβέντα,συνειδητοποίηση…
11 χρόνια πέρασαν,ήδη στην δεύτερη δεκαετία.
Θυμήθηκα χίλιες δυο στιγμές…από τούτα τα χρόνια,μάλλον τα πιο γεμάτα μέχρι τώρα.
Σε θυμήθηκα να ‘ρχεσαι να με τραβάς κυριολεκτικά απ το σπίτι,να βγούμε έξω.
Με θυμήθηκα με τζελ και πιστολάκι στα μαλλιά σου, να προσπαθώ να δώσω όγκο,όσο ο Κώστας και οι υπόλοιποι χασκογελούσαν.
Μας θυμήθηκα σε σεμινάρια ένδυσης,υπόδησης,υδρολίπανσης,ανάπτυξης τριανταφύλλων.
Μας θυμήθηκα να τσακίζουμε ελαφρά τα πλαινά κλαριά των τριανταφυλλιών για να βοηθήσουμε τα θρεπτικά συστατικά του φυτού να ανέβουν προς τα πάνω.
Θυμήθηκα τις νύχτες των εργασιών,τις ακατανόητες σημειώσεις που κράταγες στ αμφιθέατρα,-μόνο εσύ τις καταλάβαινες τα ορκίζομαι.-Άντε και η Ελευθερία.
Θυμήθηκα τον ήλιο που μας έκαιγε στο A.R.I. στο λεμονοδάσος και το τραπέζι που μετά μας περίμενε.
Θυμήθηκα τις ταινίες που με τράβαγες να δούμε στο σινεμά.Στο Γαλλικό Ινστιτούτο-θυμάσαι;;
Θυμήθηκα τις βόλτες με τη μηχανή,το bowling κ τα strike μου,-ακόμα το χω το χαρτί εκείνο.
Θυμήθηκα τα σιντί με τα τραγούδια,την τρέλα σου με τα unplugged και τα live –λύσσα με τον Σαντάνα…
Θυμήθηκα την μπυραρία στο Παγκράτι και εκείνη την γρήγορα μαγειρεμένη μακαρονάδα…
Μου θύμησες τις ταινίες στο βιντεοκλαμπ...
Και κείνες οι οδηγίες χρήσεως γυναίκας….:P
Και μετά πάντα μου φώναζες γελώντας,λες και μπόρεσες ποτέ σου να γίνεις αυστηρός
Και τον Άγγελο της Δεσποινίδας Γκάρνετ,που προχτές τυχαία πήρα μαζί μου στη δουλειά και στάθηκα πάνω στα καλικατζαράκια γράμματά σου.
Ξέμεινα σε κάτι βραδυές ταινιών στο σπίτι με ποπ κόρν και τον καπνό απ το τσιγάρο να σ ενοχλεί.
Και τις τριανταφυλλιές ν ανθίζουν στο μπαλκόνι κάθε χρόνο.
Σε θυμήθηκα στο σπίτι στο χωριό όταν ανέβηκες στη γειτονιά με το ροζ πουκαμισάκι σου και τη μηχανή στα χέρια…Τις φωτό λέμε….(Δεν φαντάζεσαι πόσο με συγκίνησες τότε…αν δεν νοιαζόμουν για το βάψιμο θ άφηνα τα βουρκωμένα μάτια να φανούν :P)
Και σε βλέπω τώρα να εξοργίζεσαι- και καλά- κάθε φορά που σου λέω για το επερχόμενο συμπεθεριό μας.
Και κείνες τις βραδυές στο βράχο της Ακρόπολης να προσπαθώ να μην γλυστρίσω όσο απέναντι έλαμπαν τα φώτα της σχολής.
Και είναι τόσα αυτά που χω να θυμηθώ,που δεν πρόκειται ποτέ να τα χωρέσω όλα,γιατί είναι έντεκα τα χρόνια ,είναι τα χρόνια γεμάτα και είσαι εσύ δίπλα μου.
Στα καλά,και στα κακά.Στα εύκολα και στα δύσκολα.
Στο γέλιο και στο δάκρυ.
Και εγώ αλλιώτικη μετά από σένα,μετά από τόσα χρόνια….
Και πάνω απ όλα είναι που είσαι εσύ.Χωρίς λέξεις στολίσματος,χωρίς περιγραφές.
Απλός και φίλος.
Φίλος .
Και τόσα χρόνια που προσπαθείς να γίνεις αγγελάκι κακώς το παλεύεις.Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται Άγγελοι
Πολλή αγάπη.Μην ξεχνάς ποτέ!

I want you ...

Σημερινή ανάγκη,καινούρια.
Πιο έντονη.Λαμποκοπάει βγαλμένη απ το γυαλί.
Και ενώ τα φώτα δεν τ αντέχω-πόσο μάλλον προβολείς...
Τόσοι προβολείς τόσο λίγο κοινό.Κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Ήθελα σήμερα να κλείσω μάτια- φώτα- προβολείς ,να σφίξω τα δάχτυλα σου στο χέρι μου και να φτάσουμε σε έξοδο.
Κοινή,οριστική έξοδο.
Θα σφύραγα ένα τραγούδι της Μάριαν και θα μουν τυλιγμένη στο παλτό μου.
Ένα στριφτό τσιγάρο σβηστό στο στόμα και ο αναπτήρας ανάμεσα στα χέρια μας
Λες και χρειάζεται αναπτήρας..
Θα ριχνες μια ματιά-σπίθα στην τιράντα και θα γέλαγα με το βλέμμα κάτω.
Ύστερα θα βγαινε και ο ήλιος ψηλά.
Πάλι καλοκαίρι;Το περσινό .Να μετανιώνω για όσα δεν έγιναν.
-Παρεμβολές και λόγια-(Περαστικά).
Όχι δεν θα χαλαστώ.Βαριέμαι ρε.....
Αλήθεια τί γεύση να χουν τα χείλη σου σήμερα;
Καφέ,καπνόύ;πίκρας;πάθους;έρωτα; χειμωνιάτικης παραλίας;
Αλμυρά θα ταν.Αλμυρά θα θελα να ταν.
Να γίνει πιότερη η ανάγκη λίγο πριν το κορμί σου.
Σαν θα βγαίνει απ τη χειμωνιάτικη θάλασσα.
Λίγο μετά την σημερινή -μικρή μου ανάγκη.
Του φευγιού μες το κορμί σου ...

Υ.Γ. Τί λέξεις γεννάει ένα τραγούδι αλήθεια...

Καλησπέρα...

Κάθε πρωί εκεί προς τη Βάρης- Κορωπίου, φτιάχνω λέξεις μέσα στο μυαλό για όλα κείνα τα θέματα .Ταιριάζω πλάι πλάι τις αράδες και τα χιλιόμετρα σβήνουν,τα θέματα έρχονται και η ανάγκη για γράψιμο ηρεμεί λιγάκι.

Κάθε βράδυ της επιστροφής η ανάγκη χαλαρώνει εφυσηχασμένη πως θα μικρύνει,θα καλυφτεί πλήρως.

Στολίζεται με τραγούδια και εικόνες.

Και μετά έρχεται το βράδυ.

Του μικρού ήλιου ,της ρουτίνας και της άφεσης ...

Μου χει λείψει το μπλοκάκι τούτο,μου χει λείψει η παρέα τούτη...

Μου χετε λείψει όλοι εσείς λέξεις, σκέψεις, στιγμές, δικές σας μοιρασμένες...

Και είναι τόσα πολλά όσα θέλουν να πάρουν αράδα εδώ μέσα,μετά την περίοδο της σιωπής που ξεχύνονται σαν σώματα σε έξοδο κινδύνου που φρακάρει,κλείνει...

Σιγά σιγά...

Θα το βρώ πάλι,θα σας βρώ πάλι...

Ίδιο δεν θα ναι τίποτα ακόμα και στη μπλογκογειτονιά μας,

αλλά τί έχει μείνει ίδιο ;;;

Μια καλησπέρα πέρασα να πώ..πρίν τις επισκέψεις που χρωστάω καιρό τώρα.

Και εκεί που πιάνεις πληκτρολόγιο έρχεται ένας βάζελος να σκοράρει...Ίσα για να τσιτώσει τα αίματα γκρρρ....

Ας είναι...

Καλησπέρα σας , πάλι....

Εδώ είμαι...

Ένα μικρό πράσινο χαρτάκι...

Έπιασα σήμερα χαρτί…Καιρό είχα …
Γέμισα δυό σελίδες λέξεις.
Δεν χώρεσαν οι σκέψεις στις λέξεις,πάλι.
Και σ ένα μικρό μικρό πράσινο χαρτάκι κατέληξα να κάνω σύντμηση συναισθημάτων.
Λέξεις.
Ματιές,θωριές,επίμονες, αδιάφορες.
Και πρόσωπα.Πολλά πρόσωπα μπερδεμένα σε καταστάσεις.
Από εκείνες που δεν μπορώ,που απεχθάνομαι,που αποφεύγω.
Από εκείνες που γεννούν αρνητικά συναισθήματα.
Δέκα χρόνια είχα να νιώσω τέτοια συναισθήματα.Μετά δεν ξανασχολήθηκα,τα άφησα πίσω,δεν τα νίκησα ποτέ,γτ δεν έπαιξα ποτέ μαζί τους.
Όχι δεν το μπόρεσα ποτέ να ζήσω με αρνητικά συναισθήματα.Ούτε καν με εκνευρισμό-μην το παλεύεις άδικα.
Απέχθεια,κούραση,φευγιό.
Στ αντάμωμα τους η αλλαγή κατεύθυνσης.
Και λόγια.Αποδείξεις κρίσεις και βλέμματα.Δήθεν αδιάφορα- κυρίως απελπισμένα.
Και άλλα βλέμματα.Καρφωμένα σε μια θάλασσα σταγόνες.Σε μια θάλασσα πρόσωπα.
Και ένα ζευγάρι άλλα μάτια πλάι.Ν ατενίζουν άλλες θάλασσες,άλλες σταγόνες, άλλα πρόσωπα.
Και στην παράλληλη πορεία τους κανα δυό φορές συναντιούνται έντονα.
Εκεί στην αίσθηση των επίμονων ματιών, η πιο δύσκολη ώρα.
Έκθεση συναισθημάτων και ακάλυπτες σκέψεις.
Κόκκινες σκέψεις.
Είτε του πάθους,είτε του κινδύνου.
Γιατί εν τέλει δεν είναι μάτς,ούτε καν παιχνίδι.
Το μπορείς αλήθεια;;;
Επαλήθευση λέξεων…Αταίριαστες κ ακατανόητες...Για κείνους που τους δόθηκε-με το ζόρι διακοσμητικός ρόλος...Ένα βάζο με όνειρα,κάθε βράδυ τελευταια...
Πώς χώρεσαν όλες μέσα σ ένα μικρό πράσινο χαρτάκια-χίλια κομμάτια…

Aποστολή

Πρώτα πρώτα πλύσου καλά,

να φύγουν τα αίματα,

να μην τρομάξουν όταν σε δουν.

Χτύπα την πόρτα και πες...

Μα πλύνε πρώτα τα αίματα.

Είσαι και κίτρινος,

προσπάθησε να συνέλθεις.

Μην έχεις αυτό το ύφος.

Χτύπα την πόρτα και πες...

Μα ρώτησε πιο πριν τη γειτονιά.

Μου φαίνεται πως ήταν άρρωστη η μητέρα της.

Ρώτα την γειτονιά αν μπορεί ν άντέξει την είδηση.

Πλύσου ,όμως ,πρώτα καλά

ξυρίσου και κυρίως μην κλάψεις.

Αν δεν μπορείς,να πάει κανένας άλλος.

Βρες ένα τρόπο να το πεις:

Η Άννα πες...

Βρες ένα τρόπο...

Μα πλύνε πρώτα τα αίματα,ξυρίσου και άλλαξε κοστούμι.

Και προπαντώς μην κλαις.

Που είναι τα μάτια σου κόκκινα πες :

"Φταίνε τα δακρυγόνα",

εξάλλου ολωνών τα μάτια είναι κόκκινα.

Πες στην αρχή,πως είναι μόνο ένα τραύμα...

Καθάρισε όμως,πρώτα τα αίματα,ξυρίσου και άλλαξε κοστούμι.

Και προπαντώς μην κλάψεις.

Αν δεν μπορείς να πάει κανένας άλλος.

Απ το βιβλίο του Δημήτρη Ραβανή-Ρεντή "Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη"

Η μικρή μου Μόσχα...

Μέρες σαν και τούτη νιώθω τυχερή και περήφανη για το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα...
Γιατί ξεχωρίζει απ το πλήθος,τον σωρό τη μάζα...
Για την ιστορία του και τη μνήμη του...
Για το χρώμα του και την ομορφιά του.
Γιατί ο Μανταμάδος είναι κόκκινος...και αυτό δεν πρόκειται ν αλλάξει...

Και η συγκεκριμένη εικόνα αφορά στον Δήμο Μανταμάδου.
Το χωριό έδωσε τα εξής αποτελέσματα

ΚΚΕ :426
ΠΑΣΟΚ:265
ΝΔ:165
ΣΥΡΙΖΑ:46
ΛΑΟΣ:24

ΑΝΤΑΡΣΥΑ:19

Τα λόγια είναι περιττά...

Του φόνου...

Έκλεισε την πορτα πίσω της αλαφιασμένη.
Ταραγμένη διπλοκλείδωσε.Το σώμα της κύλισε στο πάτωμα σαν από σίδερο.
Σίδερο.
Σκληρή σαν σίδερο.
Έτσι "έπρεπε" να είναι μια ζωή.
Έτσι να στέκεται.
Έτσι να φαίνεται.
Στερεώθηκε στα πόδια της.
Κίνησε για την κρεβατοκάμαρα.
Πάτησε στο κρεβάτι με μανία ,σαν να έλιωνε όλα εκείνα που είχε ζήσει εκεί πάνω.Ξυπνήματα,έρωτα,παιδιά και τρυφεράδα.(Αλήθεια τα έζησε αυτά;;)
Έβαλε το χέρι πίσω απ την Γλυκοφιλούσα και πήρε το καλά κρυμμένο κουτάκι.Κουτάκι από καρφίτσες.Παλιό.
Σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που της το άφησε η γιαγιά της φεύγοντας.
-Να το φιλάς απ τα παιδιά.Μην πάθουμε κανένα κακό.Κόρη μου κάντο.Και το βάρος στα κόκαλα μου.
Κίνησε για την κουζίνα.
Έβγαλε το ρύζι,τον άνηθο,τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τον κιμά.
Όχι πια γιαλαντζί.Φτάνει το γιαλαντζί- μουρμούρησε στις σπίθες απ τα μάτια της.
Τα κληματόφυλλα ήταν ζεματισμένα απ το πρωί.
Το λατρεμένο του φαί.
Τσιγάρισε κιμά με τα κρεμμυδάκια και τον άνηθο,τους έριξε δάκρυ και οργή,αλάτι και πιπέρι.

Τους έριξε κανέλλα και ζάχαρη ,κάποτε αγάπησε τη γλύκα του(Πότε;;)

Και στο τέλος το ρύζι.Νυχάκι,καλά ακονισμένο.
Τα βγαλε απ τη φωτιά.

Μοσχοβόλησαν, κανέλα και πόνο.
Άνοιξε το χαρτάκι και το ριξε όλο μέσα.
Και άρχισε να τα διπλώνει.
Φύλλο στην παλάμη,μια κουταλιά απ το μίγμα,δεξί άκρο,αριστερό άκρο και τύλιγμα.

Τα ντολμαδάκια πρέπει να είναι μικρά και καλοδιπλωμένα.
Το επόμενο το δίπλωσε με τις φωνές του.
Το τρίτο με τις μπουνιές και τα μαυρισμένα μάτια της.
Το τέταρτο με την αποβολή μετά απ τη κλωτσιά, στην 7 μηνών κοιλιά της.
Το πέμπτο με το σπασμένο της κεφάλι.
Το έκτο με τις βουρδουλιές απο νεύρο βοδιού.
Το έβδομο με τους βιασμούς της κάθε φορά που δεν ξενοπηδούσε.
Το όγδοο με τον γιό της που έδιωξε όταν μια μέρα πήγε να μπει ανάμεσα.
Το ένατο με το μίσος για τους γύρω της.Για την μάνα της ,για τον πατέρα της,για τους συνένοχους και επίσης δέσμιους της.
Το δέκατο με τη γλύκα της γιαγιάς της.
Η μόνη που απ την αρχή δεν είδε με καλό μάτι το προξενιό,τον γαμπρό,τον άντρα,το ξύλο,την ηθική,τα ταμπού.Σήκω και φυγε της έλεγε πάντα.Μέχρι και στην Αστυνομία τον πήγε.Αλλά το χωριό είναι τυφλό μουγκό και κουφό.
Τα γέμισε όλα.
Τα είδε στην κατσαρόλα,τακτικά βαλμένα ένα ένα,ομόκεντροι κύκλοι.
Τα καπάκωσε με ένα πιάτο και έριξε μέσα νερό,λεμόνι και δυο άγουρα κορόμηλα...Για την απαραίτητη ξυνίλα.
Όταν έγιναν ήταν ακόμα νωρίς.Έβαλε τα καλά της και κίνησε για το νεκροταφείο.

Με μια αγκαλιά μαντζουράνες.

Όλα έγιναν-της είπε.

Κατα τις ορμήνειες σου.

Και σιώπησε μέχρι την αυγή.

Μέχρι το άγγιγμα στον ώμο της

(Λόγω ελλείψεως ιδεών λέξεων και σκέψεων..λόγω νοσταλγίας και ιστορικής αναδρομής....Καλησπέρα!)

Aυστηρώς ακατάλληλον...

Κάποτε ρώτησαν μια γιαγιά,χήρα (από εκείνες του χωριού,με τα μαύρα,μεγάλη σε ηλικία,με δυό δόντια για ντεκόρ και μόνο)

-Γιαγιούδαμ τί θελ΄ς;;Κουμάτ γιαούρτ μι του μέλ΄για μια ψουλή καβλουμέν';;

Και η γιαγιά χωρίς δεύτερη σκέψη,με πολύ λυπημένο και νοσταλγικό βλέμμα,κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι απάντησε :

-Εμ μουρέλι΄μ εν έχου δόντια γω να φάγου του γιαούρτ΄μι του μέλ'...

Το παραπάνω είναι ανέκδοτο που κυκλοφορεί ευρέως στο χωριό,αποδεικνύοντας απ τη μια την ετοιμολογία των γυναικών του χωριού και απ την άλλη την καλοπροαίρετη πάντα αθυροστομία τους...


Κουμάτ=λίγο

Τα υπόλοιπα-θαρρώ κατανοητά...
Έτσι και επειδή έχω όρεξη και κέφια απόψε....Οι ντροπαλοί να βάλουν κόσκινο....
Καλησπέρα είπαμε;;;

Σεπτέμβρης

Σεπτέμβρη,4

Φθινοπώρου αρχές.

Κάθε Σεπτέμβρη στο χωριό αρχίζει μια χρονιά.

Παλιότερα πρώτη του Σεπτέμβρη οι γυναίκες ευχόταν καλό μήνα και καλή χρονιά.

Σχολειά,σοδειές, αγροτικές δουλειές...

4 μέρες μετά είπα να εγκαινιάσω τραγούδια για τους μήνες.

Αρχή ο φετινός Σεπτέμβρης.Στην πρώτη του πανσέληνο.

Μεσάνυχτα και φως να λούζει τα πάντα στη βεράντα ,στο σπίτι,στις σκέψεις στα σχέδια που δεν τόλμησαν να ζήσουν,στους ήχους που φοβήθηκαν ν ακουστούν.

Σχέδια έχει ο φετινός Σεπτέμβρης λίγο αλλιώτικα απ τους τελευταίους τρεις.

Έχει μια σχεδία- γερό σκαρί,στην άκρη του νου,έτοιμη να σαλπάρει για το νησί ανα πάσα στιγμή ,και τις ώρες της μέρας να λιγοστεύουν...

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τούτο.Μάζεψε χίμαιρες και φαντασία και έφυγε..τουλάχιστον ημερολογιακά.

Άφησε στο τέλος του την πίκρα κάθε εποχής που τελειώνει και την νοσταλγία για τις στιγμές που χάνονται.

Άφησε και δυό τραγούδια να αντηχούν στ αυτιά

Και τα δυο αγαπημένα...Αυτά θα στολίσουν τον φετινό Σεπτέμβρη..

Χαρούλα-Ελευθερία...

Φθινόπωρο
Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει

όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά

θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει

τι είναι μιά αγκαλιά

Θα 'ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης

θα 'σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί

και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις

όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί

Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες

τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές

τα δελφίνια όμως θα μου πουν

όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν

Καθώς κοιτώ να παίζεις με το κύμα

να μου φοράς κοχύλια στα μαλλιά

νιώθω πως δεν αργεί το πρώτο βήμα

που σε πάει μακριά - σ' άλλη αγκαλιά

Αύγουστος μήνας θα λέει η φωτογραφία

μα ο Δεκέμβρης θα 'ναι στην ψυχή

και μένα που με λένε απλώς Μαρία

θα φτιάχνω μιά ιστορία από την αρχή

Δεν υπάρχουν σύνορα μην πεις

Το δελφίνι το 'πε στις ακτές

κράτα την καρδιά σου από τους πειρατές

το 'πε και στο κύμα χάθηκε

όποιος μένει πίσω πάει, ξεχάστηκε

Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες

τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές

τα δελφίνια όμως θα μου πουν

όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

τ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία'

το ραντεβού μας η ώρα μία.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι

την εκκλησούλα με το καντήλι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

με τα μισόλογα τα σβησμένα

τα καραβόπανα τα σχισμένα.

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια

όλα τα πήρε τα πήγε πέρα

τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Δουλος;;Ποτέ!!

Πάντοτε οι εκλογές είχαν μια χαρακτηριστική άσχημη μυρωδιά,αποκρουστική.
Μύριζαν καμμένο λάδι,μύριζαν βρώμικα χέρια,μπαρούτι και πουλημένες ψυχές.
Οι προηγούμενες εκλογές μύριζαν καμμένη ανθρώπινη σάρκα,καμμένο δάσος και έγκλημα.
Παραμονές των προηγούμενων εκλογών χάθηκαν ανθρώπινες ζωές,χάθηκε ανθρώπινο βιος και το 60%(!!!) του δασικού μας πλούτου.Και όταν λέω μας εννοώ του δάσους των παιδιών,των εγγονιών, των επόμενων γενιών.
Βρώμισε η Ελλάδα ψήφους κόστους 3οοο ευρώ ,που σε πολλές περιπτώσεις επιστράφηκαν δια νόμου.
Πάλι τα ίδια φέτος,χτες προχτές σήμερα αύριο.

Δεν ξέρω πόσα στρέμματα δάσους χάθηκαν για πάντα τούτες τις μέρες,δεν ανοίγω τηλεόραση να κλάψω. να αγχωθώ ,να νιώσω τη φωτιά να καίει το μέλλον.
Το κόστος της φετινής ψήφου δεν έχει εκτιμηθεί ακόμα, αλλά λόγω κρίσης εκεί γύρω ίσως και χαμηλότερα.
Ανθρώπινο βιος,μόχθοι μιας ζωής παραδομένα στις φλόγες,

ανυπεράσπιστα από τον άνεμο,τα συμφέροντα ,τα σχέδια κάποιων άπου μέσα σ ένα καλά κλιματιζόμενο δωμάτιο.
Δάσος ,δέντρα,νερό,οξυγόνο,απ τη μια,οικόπεδα,σπίτια,επιχειρήσεις,τσιμέντο δουλειές και αντιμετώπιση της κρίσης απ ην άλλη.
Και ένα τσούρμο πυροσβέστες να παλεύουν με φλόγες αγέρα και τη φύση.
Και οι περισσότεροι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Όσο τ αεροπλάνα και τα ελικόπτερα απουσίαζαν,-που λεφτά για πολυτέλειες....
Όχι δεν θα τα βάλω με τον κρατικό μηχανισμό,όχι δεν θα τα βάλω με βουλευτές πρωθυπουργό και κράτος...μια ζωή απόντες είναι...άλλωστε τί σημασία έχει η δική μου γνώμη;
Με όλους εμάς τα βάζω και από εκεί απαιτώ σιωπή.Απαιτώ (μεγάλη κουβέντα) να σκύψουν το κεφάλι ,και ας καίγεται η ζωή μπροστά στα μάτια τους.
Απαιτώ κεφάλια σκυμμένα όσο θα επιβλέπει ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης με ελικόπτερο τις καμμένες περιοχές..
Είναι ο πρωθυπουργοί τους,είναι οι δικοί τους πουλημένοι ψήφοι,είναι τα δικά τους λερωμένα χέρια.
Και πλέον είναι καθαρά θέμα τύχης ποιανού το σπίτι θα καεί απόψε, αύριο. του χρόνου.
Αφού στην τύχη εναπόθεσαν δεκαετίες τώρα τις ζωές τους....
Να μην ξεχάσουν μόνο να σηκώσουν τις σημαίες τις νίκης κάθε φορά που θα πανηγυρίζουν ντυμένοι γαλαζοπράσινα...
Τους σιχάθηκε η ψυχή μου πια...
Δούλος;;;Ποτέ!!!

Ποσειδωνία

Δεν θέλει πολλά ο νους ν αναθαρρέψει.
Μια μυρωδιά να σε στείλει, με τα μάτια κλειστά, δέκα χρόνια πίσω,στα τελευταία χρόνια της εφηβείας, τότε που μοσκοβόλαγε ο τόπος κέδρο και κανέλλα.
Και μια απόφαση.
Μετά τη δουλειά,εκεί γύρω στις εξήμισι,φτάνοντας σπίτι.Μαγιώ,παιχνίδια δυο καφέδες , αντιηλιακό και φύγαμε.
Νέα ανακάλυψη η θάλασσα τούτη.
Ποσειδωνία στ όνομα,από κείνους τους κόλπους τους αγαπησιάρικους.
Δίχως ίχνος ξαπλώστρας,ίχνος από εκείνες τις αντιπαθητικές, ομοιόμορφα στημένες ομπρέλες των ολοένα και περισσότερων καντινών.
Μια ώρα πριν το λιόγερμα.
Χρόνια είχα να ακούσω έτσι το κύμα να σκάει στην γη.
Μελωδία σπάνια έτσι που τα καταφέραμε.
Ούτε μηχανή για φωτογραφίες ούτε καν κινητό.
Και όμως η σημερινή εικόνα απόμεινεστα μάτια πιότερο θαρρείς.
Μπλέ το χρώμα, σκουρόχρωμη η αγκαλιά της.
Κι η γης να την αγκαλιάζει καφετιά,σκούρη.
Και λίγα μέτρα πιο πάνω πράσινο, να σπάει τη μουντάδα του βράχου.
Και παιδιά να παίζουν.


Ο Ήλιος μου να χτίζει κάστρα,να ποτίζει τα όνειρά μας στα μάτια τουκαι μετά να φυλάει καλά στα σφιχτά χεράκια του τα δώρα-κοχύλια της μάνας θάλασσας.
Να γελάει με τ όνομα του χαραγμένο στην άμμο -μάλωμα στον ήλιο να μην δύσει..

Και τα νερά της κρύα,να ξυπνούν ψυχή και αισθήσεις.

Και να κάνουν το κάτω χείλος να τρέμει.
Γέμισαν τ αυτιά με τον αχό της θάλασσας, στην τελευταία σανίδα, πριν ξεκινήσουμε για το σπίτι.
Γέμισαν τα παπουτσάκια του κοχύλια και αλμύρα.

Γέμισε η ματιά μαβί και μπλέ την ώρα της αναχώρησης
Και μέρεψε η ψυχή...

Σαν το κύμα που έσκαγε εκτονωμένο στο βράχο...

Μουσικά ταξίδια...

Όταν με πιάνει νόστος...ακούω και κοιτάζω...άντε γειά μας με κανα ποτηράκι κέφι....
Καλησπέρα είπαμε;;

"Αμάν , άμαν άμαν Πέργαμε

φεύγαμε και γιά σένα κλαίγαμε

κλαίγαμε και γιά την αγάπη μας

η θάλασσα θόλωσε απ' το δάκρυ μας"...

Τ Αγιού Χαρλάμ...

Παραμονή τ Αγιού Χαρλάμ...
Κα του χρόνου...
Και αναλυτικά το περυσινό ποστ...εδώ

Πάλι κοκκινο...

Το χωριό βάφτηκε κόκκινο πάλι...-κυριολεκτικά εννοώ-...

Νέες εξελίξεις σχετικά με τη Δεή

Επιτροπή Πρωτοβουλίας για τη ΣΑΡΑΚΗΝΑ
Ανακοίνωση στις 18/02/2009
Ο αγώνας συνεχίζεται αταλάντευτα μέχρι την τελική δικαίωση
Στις 6 Φεβρουαρίου 2009 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη κλιμακίου της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) στη Μυτιλήνη και ακολούθησε σύσκεψη με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς του νησιού για το θέμα της μετεγκατάστασης του εργοστασίου της ΔΕΗ. Ο Αντιπρόεδρος της ΡΑΕ κ. Θ. Πανάγος και ο υπεύθυνος για τα μη διασυνδεδεμένα νησιά κ. Ν. Μπουλαξής, εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την επιλογή της Σαρακήνας, λόγω της αντίθεσης της τοπικής κοινωνίας που έχει εκδηλωθεί από φορείς της περιοχής και τη δημοτική αρχή και λόγω του χαρακτηρισμού του Δήμου Μανταμάδου από το πρώην Υπουργείο Αιγαίου, ως περιοχής ιδιαίτερου φυσικού κάλλους που χρήζει ειδικής προστασίας. Όπως μεταφέρθηκε στον τοπικό τύπο, οι εκπρόσωποι της ΡΑΕ εκτίμησαν ότι «στην περίπτωση που γίνει προσφυγή στο ΣτΕ κατά της ανέγερσης του νέου εργοστασίου στη Σαρακήνα, είναι πολύ πιθανόν να γίνει αποδεκτή». Επίσης, οι εκπρόσωποι της ΡΑΕ έδειξαν ενδιαφέρον και για άλλες εναλλακτικές θέσεις, όπως η Βαθρακιά του Δήμου Καλλονής, για την οποία υπάρχει σύμφωνη γνώμη των τοπικών δημοτικών αρχών.
Οι αντιδράσεις πολλών τοπικών παραγόντων κινήθηκαν στο πλαίσιο των επιλογών της ΔΕΗ, που θέλει τη χωροθέτηση του νέου εργοστασίου οπωσδήποτε σε περιοχή του Μανταμάδου, σε πλήρη αντίθεση με τα συμπεράσματα επιστημονικών μελετών και τις αποφάσεις αρμόδιων οργάνων, όπως το Νομαρχιακό Συμβούλιο. Στη συνάντηση αυτή ο Δήμαρχος Μανταμάδου κ. Στέφ. Αποστόλου, μέσα σε έντονα αρνητικό κλίμα, μετέφερε το μήνυμα της καθολικής αντίδρασης των Μανταμαδιωτών αλλά και της βούλησής τους να μην επιτρέψουν την περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής τους, μετά την εγκατάσταση του ΧΥΤΑ. Όμως, υπήρξαν και νηφάλιες τοποθετήσεις όπως αυτή του Δημάρχου Καλλονής, ο οποίος τόνισε ότι εξακολουθεί να ισχύει η αποδοχή του Δήμου για τη θέση Βαθρακιά και του Δημάρχου Πολυχνίτου που δήλωσε ότι θα εισηγηθεί την εγκατάσταση της ΔΕΗ στις Πλάκες, με την προϋπόθεση της κατασκευής ασφαλούς λιμένα.
Για την ιστορία του θέματος, αξίζει να αναφερθεί ότι η Επιτροπή Πρωτοβουλίας κατάφερε με πολύμορφες κινητοποιήσεις (συγκεντρώσεις, ανακοινώσεις στον τύπο, συλλογή 2.000 υπογραφών, κ.ά.), να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα «της τελειωμένης υπόθεσης» που είχε σκόπιμα καλλιεργηθεί μετά την αιφνιδιαστική απόφαση των Δημάρχων του νησιού για τη Σαρακήνα στις 10-8-2007. Επίσης, η Επιτροπή Πρωτοβουλίας στις 2-9-2008 κατέθεσε στη ΡΑΕ εγγράφως τις ενστάσεις της, καθώς και πλήρη Επιστημονική Μελέτη για την τεκμηρίωση των θέσεών της. Από την πλευρά του Δήμου, ο Δήμαρχος Στέφ. Αποστόλου με επιστολή του προς τη ΡΑΕ στις 20-5-2008, δήλωσε ότι ο Δήμος προς το παρόν δε συζητά την κατασκευή άλλης οχλούσας μονάδας, πέρα από τον ΧΥΤΑ που έχει δεχθεί ο Μανταμάδος.
Η θέση της ΡΑΕ ότι η λύση που θα επιλεγεί δεν πρέπει να κινδυνεύει με προσφυγές, αυξημένης πιθανότητας επιτυχίας, θα πρέπει να αποτελέσει τη βάση για νηφάλια συζήτηση στο κρίσιμο αυτό θέμα. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε προς το λεσβιακό λαό, είναι ότι εμείς παρουσιάζουμε πάντα επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις και τις θέτουμε σε δημόσιο διάλογο, ώστε να προσδιοριστεί τελικά η λύση με τις μικρότερες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις. Παραθέτουμε παρακάτω τις κυριότερες θέσεις μας, με έμφαση στα θέματα που είναι στην επικαιρότητα αυτή την περίοδο:
 Όλες ανεξαιρέτως οι επιστημονικές μελέτες χωροθέτησης που έγιναν από το 1992 μέχρι σήμερα, προτείνουν θέσεις στα νότια του νησιού, δεδομένου ότι οι κρατούντες βόρειοι άνεμοι θα μεταφέρουν τους ρύπους στο ανοικτό πέλαγος και οι σχετικά μεγάλου βάθους ακτές, προσφέρονται για τον ασφαλή ελλιμενισμό των πλοίων εφοδιασμού με καύσιμα. Στη Σαρακήνα, τα πλοία θα αγκυροβολούν σε απόσταση από τις ακτές και σε περίπτωση διαρροής καυσίμων, θα επέλθει ανεπανόρθωτη καταστροφή στις αβαθείς αμμώδεις περιοχές και στο σύμπλεγμα νησιών «Τοκμάκια».
 Η χωροθέτηση δραστηριοτήτων είναι αρμοδιότητα της Νομαρχίας και όχι της «συνάντησης» δημάρχων, που δεν έχουν απολύτως καμία αρμοδιότητα σε τέτοια θέματα. Για το θέμα της ΔΕΗ υπάρχει ειλημμένη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στις 7-2-2007, σύμφωνα με την οποία προτείνεται η θέση Μάγειρας και σε κάθε περίπτωση ζητείται από τη ΔΕΗ να αναλάβει την ευθύνη της κατασκευής του νέου σταθμού ακολουθώντας τα πορίσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η οποία προτείνει κατά προτεραιότητα θέσεις στα νότια του νησιού (Μάγειρας, Καμάρες, Βαθρακιά, Πλάκες).
 Για να γίνει δυνατή η κατασκευή του νέου σταθμού, θα πρέπει να εξαιρεθεί η Σαρακήνα από την Υπουργική Απόφαση ΔΠΕ/6685 του πρώην Υπ. Αιγαίου (ΥΕΝΑΝΠ) με την οποία χαρακτηρίζεται ο Δήμος Μανταμάδου ως περιοχή που έχει ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας. Η απόφαση αναφέρεται ρητά «στο φυσικό και αισθητικό περιβάλλον» και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στο οικιστικό περιβάλλον, όπως σκόπιμα διατείνονται κάποιοι προκειμένου να εξουδετερώσουν τις επιφυλάξεις της ΡΑΕ. Η Σαρακήνα μαζί με τα νησιά Τοκμάκια αποτελούν ένα ενιαίο και παρθένο φυσικό σχηματισμό ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με ευαίσθητα οικοσυστήματα που χρήζουν προστασίας. Τα Τοκμάκια που είναι σε απόσταση αναπνοής από τη Σαρακήνα, είναι προστατευόμενες περιοχές NATURA και με τη ΔΠΑ 9379 του ΥΕΝΑΝΠ έχουν χαρακτηριστεί ως περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Η Σαρακήνα, στο μεγαλύτερο μέρος της έκτασης που προορίζεται για τη ΔΕΗ, αποτελεί δάσος σύμφωνα με τα κριτήρια του Ν. 998/79 και προστατεύεται από το Σύνταγμα, ενώ περιλαμβάνεται στις προτάσεις για τα Καταφύγια Άγριας Ζωής σε μελέτη της Δνσης Δασών, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Επίσης, τα Τοκμάκια έχουν προταθεί σε σχετική προμελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου για τη δημιουργία Καταδυτικού Πάρκου, ενώ μαζί με τον οικισμό του Παληού, αποτελούν ιδιαίτερα ελκυστικό προορισμό τουρισμού μα σκάφη αναψυχής.
 Ενδεχόμενη διαρροή πετρελαίου κατά την εκφόρτωση καυσίμων από δεξαμενόπλοιο θα υποβαθμίσει όλη την παραλιακή περιοχή και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες στα νησιά Τοκμάκια, που έχουν χαρακτηριστεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ ως προστατευόμενη Ζώνη NATURA 2000. Το δεδομένο της γειτνίασης της Σαρακήνας με περιοχές NATURA, δίνει τη δυνατότητα προσφυγής ακόμα και σε όργανα της ΕΕ, για την αποτροπή εγκατάστασης οχλουσών μονάδων.
 Η προοπτική ανάπτυξης ήπιας μορφής θα ακυρωθεί στην πράξη με την εγκατάσταση μιας ιδιαίτερα οχλούσας δραστηριότητας, η οποία εκτιμάται ότι θα αποτελέσει πόλο έλξης και για άλλες ρυπογόνες μονάδες. Το ατμοσφαιρικό περιβάλλον θα υποστεί δραστική υποβάθμιση, ενώ τα δίκτυα υψηλής τάσης για τη μεταφορά ενέργειας, θα διασχίζουν όλη την περιοχή του Μανταμάδου και θα αποτελέσουν μια ακόμα σοβαρότατη επιβάρυνση.
 Ο Δήμος Μανταμάδου έχει ήδη δεχθεί στην περιφέρειά του μια ιδιαίτερα οχλούσα δραστηριότητα, το Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ), ο οποίος θα εξυπηρετεί όλες τις περιοχές του νησιού.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους φορείς του νησιού και τους καλούμε να εργαστούμε για μια βιώσιμη και μακρόπνοη λύση του ενεργειακού προβλήματος, γιατί βέβαια μόνο την παράταση του αδιεξόδου ενισχύει η άποψη που εκφράστηκε από πολλούς στη συνάντηση με τη ΡΑΕ, ότι «να αποφασιστεί η Σαρακήνα και ας γίνουν προσφυγές». Είναι επείγον να απομακρυνθεί το εργοστάσιο από την πόλη της Μυτιλήνης γιατί επιβαρύνεται ιδιαίτερα η υγεία των κατοίκων και το περιβάλλον της πόλης αλλά η επίλυση θα πρέπει να γίνει με κανόνες και κριτήρια, χωρίς να μεταφέρεται το πρόβλημα σε μια ευαίσθητη οικολογικά περιοχή και οπωσδήποτε με τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας.
Σε μια περίοδο που η αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ και η Λέσβος διαθέτει σημαντικό πλούτο εναλλακτικών ενεργειακών πηγών (αιολική, γεωθερμική ενέργεια, κ.ά.), είναι τουλάχιστον άστοχο να αναζητείται η λύση του ενεργειακού προβλήματος στην κατασκευή ενός ρυπογόνου και ταυτόχρονα αντιοικονομικού θερμικού εργοστασίου. Στο Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης προβλέπεται η ενεργειακή διασύνδεση της Λέσβου με το δίκτυο μεταφοράς ενέργειας του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και την διατήρηση σε εφεδρεία των υφιστάμενων αυτόνομων μονάδων παραγωγής. Κατά συνέπεια, η εφαρμογή των κατευθύνσεων του Χωροταξικού Σχεδιασμού με τη διασύνδεση με το ηπειρωτικό σύστημα και την ορθολογική εκμετάλλευση των ΑΠΕ και κύρια της αιολικής ενέργειας, είναι δυνατόν να εξασφαλίσει μια μόνιμη και βιώσιμη λύση.
Με βάση τις τεκμηριωμένες θέσεις μας που περιλαμβάνονται στο Φάκελο Τεκμηρίωσης που καταθέσαμε στη ΡΑΕ, ζητάμε:
 Η ΡΑΕ να απορρίψει την πρόταση της ΔΕΗ για τη θέση Σαρακήνα και να εξετάσει άλλες εναλλακτικές θέσεις με βάση τις αποφάσεις του Νομαρχιακού Συμβουλίου Λέσβου, τη μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αλλά και τις προτάσεις της ΤΕΔΚ.
 Η Νομαρχία να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Νομαρχιακού Συμβουλίου για χωροθέτηση της ΔΕΗ με βάση τη μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
 Η Περιφέρεια Β. Αιγαίου και η Δ/νση Δασών να κηρύξουν τη Σαρακήνα ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής, σύμφωνα με τις προτάσεις σχετικής μελέτης και να μην ενδώσουν σε πιέσεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες, που εκ των πραγμάτων αντιστρατεύονται την προστασία του περιβάλλοντος.
 Το Υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝΑΝΠ) να προχωρήσει σε περαιτέρω ρυθμίσεις προστασίας των ευαίσθητων φυσικών σχηματισμών όπως η Σαρακήνα, που αποτέλεσαν και τη βάση για την ανακήρυξη του Δήμου Μανταμάδου ως περιοχής που έχει ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας.
 Τέλος, για μια μόνιμη λύση και την υπέρβαση των ατελέσφορων συζητήσεων και προσφυγών, η Νομαρχία καλείται να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες για τη διευθέτηση του ενεργειακού προβλήματος στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των ήπιων μορφών ενέργειας και της διασύνδεσης με το δίκτυο του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας, οπότε θα εκλείψει και η ανάγκη κατασκευής νέου θερμικού εργοστασίου.
Δηλώνουμε προς τους αρμόδιους φορείς ότι διατηρούμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον τόπο μας με όλα μέσα που προβλέπει η νομοθεσία, για κάθε άδικη και καταδικαστική για τον τόπο μας απόφαση.
Καλούμε όλους τους φορείς της περιοχής και όλους τους συντοπίτες μας σε συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση, όπως έγινε και με την Καράβα.
Όλοι μαζί, ΤΟΠΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, θα αγωνιστούμε για να σώσουμε τον τόπο μας, για να μην υποβαθμιστεί το φυσικό περιβάλλον και να κρατήσουμε ζωντανή την προοπτική της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης.

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας
Σύλλογος Μανταμαδιωτών Λέσβου Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ, Σύλλογος Κλειωτών Αθήνας- Πειραιά, Σύλλογος Καπιωτών Λέσβου «Ο Αη Γιώργης», Σύλλογος Γυναικών Μανταμάδου, Σύλλογος Κυριών & Δεσποινίδων Μανταμάδου Η ΟΜΟΝΟΙΑ, Σύλλογος Γυναικών Κλειούς, Σύλλογος Γυναικών Κάπης, Σύλλογος Παραθεριστικών Οικισμών Μανταμάδου ΤΑ ΚΑΜΙΝΙΑ, Αγροτικός Σύλλογος Μανταμάδου, Αγροτικός Συνεταιρισμός Μανταμάδου, Αγροτικός Συνεταιρισμός Κλειούς, Τοπικό Συμβούλιο Κάπης Δήμου Μανταμάδου, Τοπικό Συμβούλιο Κλειούς Δήμου Μανταμάδου, Σύλλογος Νέων Κάπης, Σύλλογος Ερασιτεχνών Ψαράδων Κλειούς, Επιτροπή Μανταμαδιωτών Θεσσαλονίκης



Επιτροπή Πρωτοβουλίας – Ενημερωτικό Σημείωμα στις 12.6.2009
Το θέμα της ΔΕΗ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Υπ. Ανάπτυξης (ΥΠΑΝ), όπου εστάλη η εισήγηση της ΡΑΕ. Συνήθως το ΥΠΑΝ εκδίδει την άδεια εγκατάστασης και ακολούθως η ΔΕΗ καταθέτει στο ΥΠΕΧΩΔΕ στοιχεία για το περιβάλλον για να πάρει τις απαιτούμενες εγκρίσεις, σε δύο στάδια:
 Έγκριση μετά από Προκαταρκτικό Περιβαλλοντικό Έλεγχο και Αξιολόγηση (ΠΠΕΑ)
 Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων μετά την κατάθεση σχετικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Κανονικά η άδεια εγκατάστασης πρέπει να δοθεί τουλάχιστον μετά τον έλεγχο ΠΠΕΑ, αλλά συνήθως για τη ΔΕΗ δίνεται πριν από τη διαδικασία αυτή.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ με έγγραφο προς τη ΡΑΕ έχει ήδη τοποθετηθεί στο θέμα με την επισήμανση ότι ενδεχόμενο ατύχημα θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις προστατευόμενες περιοχές. Αυτό ενισχύει το επιχείρημα ότι θα πρέπει να προηγηθεί η διαδικασία εκτίμησης επιπτώσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Προσφυγή σε δικαστήριο μπορεί να γίνει μόνο εάν υπάρξει κάποια διοικητική πράξη, όπως ο έλεγχος ΠΠΕΑ ή ακόμα και η άδεια εγκατάστασης του ΥΠΑΝ.
Επισημαίνεται επίσης, ότι προσφυγή στην ΕΕ μπορεί αν γίνει μόνο αφού ολοκληρωθούν οι διαδικασίες σε εθνικό επίπεδο.
Για την περίοδο λοιπόν αυτή πρέπει να ασκηθεί πίεση στο ΥΠΑΝ για :
 Να μην προχωρήσει στην υπογραφή της άδειας εγκατάστασης του νέου ΑΣΠ της ΔΕΗ στη Σαρακήνα.
 Σε κάθε περίπτωση να τηρηθεί η διαδικασία έγκρισης περιβαλλοντικών όρων που ορίζεται από τη νομοθεσία και να προηγηθεί της όποιας απόφασης του ΥΠΑΝ, η διαδικασία Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Οποιαδήποτε παρέμβαση μπορεί να σταλεί στη δ/νση:
Υπουργείο Ανάπτυξης, Γενική Γραμματεία Ανάπτυξης, Λ. Μεσογείων 119, Αθήνα, 101 92, Email: gga@ypan.gr


Ειχαμε εξελίξεις σχετικά με το θέμα της Δεή στο νησί.
Στην φωτό η μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου σχετικά με τις κατά σειρά καταλληλότερες θέσεις του νησιού για το εργοστάσιο,χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα Αιολικά Πάρκα δεν είναι η πλέον επιθυμητή απόφαση...
Όπως και να χει ο αγώνας συνεχίζεται ανυποχώρητος.
Δεν υπογράφουμε στον μαρασμό του τόπου μας...

Ένας κόκκινος Ήλιος μεγαλώνει...

Πέρασαν ήδη δυό χρόνια που ο μέρμηγκας μου ο μικρός, με πήρε απ το χέρι...

Πέρασαν ήδη δυο χρόνια απ τη στιγμή που τo μερμηγκάκι μου, έσπασε τα νερά,νωρίτερα απ όσο έπρεπε, και φανερώθηκε στον κόσμο μου κάνοντας τον αλλιώς.

Θέτωντας χρώμα,αγάπη,παιχνίδι,λεξούλες,αγκαλιές,φιλιά, ΧΑΡΑ...

Την απόλυτη χαρά..

Ήταν μόλις 2390 κιλά,όταν μου τον ακούμπησε ο γιατρός στο λαιμό μου,και μου χάρισε την πιό όμορφη στιγμή της ζωής μου αποτυπωμένη σε εικόνα.

Ήρθε σαν Ήλιος ο ήλιος μου,μαζί μ ένα μπουκέτο Ήλιους,και ένα δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και λουλούδια...

Ήρθε ν αλλάξει τη ζωή μου,τη ζωή μας,όπως μόνο ένα παιδί μπορεί να κάνει...

Αλλά αρκετά,η μέρα είναι του Παναγιώτη μου.Του Ήλιου μου.Και οι λέξεις περιττεύουν,όπως και τα συναισθήματα...

Τα υπόλοιπα στη μουσική...






Χρόνια Πολλά Ζωή μου...

Και απ τη φωτογραφία ,είναι κατανοητό ,πως ο Ήλιος μου ανατέλλει κατακόκκινος, σε όλα τα επίπεδα....

Στις 7 του Ιούνη ψηφίζουμε όλοι....

Περισσότερα εδώ

Time expires

H πρώτη ταινία μικρού μήκους ,αγαπημένου φίλου και κατά τα φαινόμενα ταλαντούχου....
Εμένα μ άρεσε πολύ....
Καλησπέρα είπα;;

Words

Είναι κάτι άνθρωποι που δεν φανέρωσαν ποτέ τους λέξεις.


Δεν έσκυψαν να τις ακούσουν,ούτε τις ξανάφεραν ποτέ στο μυαλό τους λίγο πριν αποκοιμηθούν τις νύχτες.


Είναι κάτι ζευγάρια που ποτέ δεν μάλωσαν,δεν έπαιξαν με τις λέξεις,δεν άντεξαν ν ακούσουν ο ένας τον άλλο.Και ποτέ δεν ένιωσαν τη γλύκα του φιλιώματος ,του σμιξίματος,την έντασης που φεύγει ελευθερώνει και ξανακάνει τις λέξεις νανούρισμα γλυκό.


Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν είπαν σ αγαπώ,μου λείπεις δεν αντέχω άλλο.


Που ποτέ δεν έπνιξαν τις λέξεις στο κρασί και το χορό.


Που δεν λευτερώθηκαν ποτέ απ τους τρίτους.


Απ τους άλλους,τα πριν τα τώρα τα ποτέ.

Και άφησαν τους ανθρώπους τους να φύγουν,ξεψυχισμένα σώματα


Kαι άφησαν την δύναμη μιας λέξης-κάθε λέξης να πνίγεται σε μικρόκοσμους και αυταπάτες...

Και ξώμειναν να αναλύουν ματιές και σώματα..

Οι ματιές ξεγελούν, λένε ψέματα ,πληγώνουν.

Ποτέ αγάπη δεν στολίστηκε απ τη σιωπή...

Πέρα από κείνη τη στιγμή που δυό αποκαμμωμένα σώματα, εκτίθενται στη γύμνια τους κομμένα ημισφαίρια κ ιδρώτας ,-αγρίμια του πόθου.

Εκείνους τους ανθρώπους φοβήθηκα στο χτεσινό μου όνειρο.

Λίγο πριν το δέσιμο στο στομάχι,στη μνήμη των πιο γλυκών μου λέξεων της μέρας....




Words (the Christians)



If I could find words,
to tell you I'm sorry,
Make you understand,
I mean just what I say,
After all that I've heard,
why should I worry,
When we ride, the fine line,
Between love and hate.
If I had been wise, how could I doubt you,
Now I'm all alone, my life's in disarray,
But try as I might, I can't live without you,
So I cling to the hope, of a brighter day.
I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymore,
If I could only find words.(and still he has dreams)
And still I must learn to cope,(absurd as it seems)
I still have hope.
If I had good sense, and heed all the warnings,
I would let it be, and leave all well alone,
But there's no recompense, for waking up mornings,
Feeling sure it's myself, who's the foolish one.
Yes I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymoreIf I could only find,
If only I could find,If I could only find words.

Η περιφραστική πέτρα

Μίλα.Πες κάτι,οτιδήποτε.Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,που να σε δένει πιο σφιχτάμε την αοριστία.
Πές :"'Αδικα","Δέντρο", "Γυμνό".
Πες :"Θα δούμε","Αστάθμητο" ,"Βάρος" .
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται μια σύντομη ,άδετη ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πές κάτι.
Πές "κύμα" , που δεν στέκεται.

Κική Δημουλά.(Η λατρεμένη)

Είναι νύχτα...αγάπη μου...

Έψαχνα απόψε να βρώ τον περσυνό Μάη.
Τον συνάντησα ανάμεσα σε πόνο φόβο και απώλεια..
Και κάπου εκεί βρήκα τον χρόνο που γέμισε μές τις σελίδες τούτου εδώ του μπλόκ.
Τούτων εδώ των σκέψεων που γεμίζουν γυμνώνουν φανερώνουν δυναμώνουν.
Δεν είναι μόνο τα μπαλκόνια με τη διαφορετική θέα.
Πιότερο είναι η γωνιά.
Η κάθε γωνιά.
Μαζεμένη απόψε στη πιο μικρή γωνιά του είναι μου, δίστασα ν αφήσω περιθώρια και ανάσες να ξεφύγουν.
Φοβήθηκα ν αφήσω τα πλοία να φύγουν ελεύθερα.
Ήθελα να μαι μέσα.
Μέσα στη θάλασα,τον ουρανό τα λουλούδια.
Φωνή που δυνάμωσε και τραγούδι που ξύπνησε τις αισθήσεις τούτη η Κυριακή.
Κουρασμένη όπως κάθε Κυριακή και αδιάφορη σαν κάθε Κυριακή που σιχαίνομαι.

Σαν τις πραγραφές των αδικημάτων και των συναισθημάτων που σ αγαναχτούν, μα και απόψε θα κοιμηθείς αφήνωντας τα πίσω.
Συμβιβασμός;Σαν σιχαμένη λέξη,..
Διάφορα στο μυαλό τούτες τις μέρες.
Σκέψεις ανακούφισης,σκέψης οίκτου,σκέψεις διάφορες.

Σκέψεις.
Όλα θ αλλάξουν,θα δείς...
Τα σπίτια,οι πόλεις, οι ανάσες η θάλασσα,ο ουρανός,
Οι άνθρωποι....Ανάσες ξεχασμένες στο παγωμένο τζάμι
Δάκρυα που νότισαν την ύπαρξη,
Παράξενη μέρα....
Κάθε χρόνο το Μάη....
Κάθε Μάη ο χρόνος λιγοστεύει....
Χρόνος στολισμένος λουλούδια
Λουλούδια ποτισμένα με δάκρυα
Μια μικρή τριανταφυλλίτσα από κείνες που σ άρεσαν και πέντε γαρούφαλα καρφιά στο γυαλισμένο άδειο σου πέτο....
Νύχτα είναι...γεμάτη φωτισμένη και πολυτραγουδισμένη...
Από κείνες που γεμίζουν λέξεις το μερολόι της ψυχής...

Love story-Taylor Swift

15 τσ' Λαμπρής

Κυριακή των Μυροφόρων,ή αλλιώς δεκαπέντε μέρες μετά το Πάσχα,ή αλλιώς 15 τσ' Λαμπρής...
Το πανηγύρι στο χωριό.
Ένα απ τα μεγαλύτερα πανηγύρια του νησιού.
Η γιορτή του άγιου είναι στις 8 Νοέμβρη.Ο ναός εγκαινιάστηκε όμως , Κυριακή των Μυροφόρων.Και επειδή ο Νοέμβρης είναι φορτωμένος με αγροτικές δουλειές του νησιού ,το πανηγύρι καθιερώθηκε να γιορτάζεται άνοιξη...
Ήδη απ την Παρασκευή το πανηγύρι είναι σε ετοιμότητα.Οι "φρίτζες" στολισμένες, και ο κόσμος έχει αρχίσει να καταφτάνει απ όλες τις μεριές του νησιού,απ όλες τις γωνιές τις Ελλάδας.
Κατακλυσμένα όλα τα στενοσόκακα του χωριού από ομάδες πιστών που έρχονται με τα πόδια,ή και γονατιστοί για να εκπληρώσουν κάποιο τάμα στον άγιο.
Το Σάββατο το μεσημέρι στην πίσω αυλή του ναού έχει μαζευτεί κόσμος, για να δει το έθιμο της ταυροθυσίας στον άγιο.Σφάζεται βόδι και αρνιά και το αίμα τους ποτίζει τη ρίζα του γέρου πλάτανου.Δεν ξέρω από πότε κρατάει αυτό το έθιμο.Προφανώς και είναι ειδωλολατρικό.Λέγεται πως παλιότερα το ζώο θυσιάζοταν προς τιμή του θεού Απόλλωνα.Λέγεται πως υπήρχε ιερό του θεού στην περιοχή.Και εκεί στο συνονθύλευμα των δυό θρησκειών θα δείς ακόμα ανθρώπους να παίρνουν με βαμβάκι αίμα απ το σφάγιο,να το κρατάνε ή να κάνουν σταυρούς από αίμα στο μέτωπο τους.













Η νύχτα του Σαββάτου είναι η ομορφότερη του πανηγυριού.Όταν οι επισκέπτες έχουν κοπάσει,λίγο πριν τους χορούς στις ταβέρνες του χωριού η βόλτα στο μέρος της θυσίας είναι απαραίτητη.












Τα καζάνια βράζουν ήδη γεμάτα κρέας ολονυχτίς,η φωτιά δίπλα στον πλάτανο, έχει φτάσει πολύ ψηλά και ζεσταίνει τον κόσμο .

Παρέες,γέλια,φωτισμένες φρίτζες και χαρά στολίζουν τη γιορτή.Το αποκορύφωμα του πανηγυριού.

Παλιότερα στην πλατεία του χωριού τέτοιες μέρες γινόταν το αδιαχώρητο.

Γεμάτοι καφενέδες με κόσμο,μουσική στο κέντρο της πλατείας και χοροί.

Τώρα τα όργανα έχουν λιγοστέψει,άλλαξε το πανηγύρι,- ή οι άνθρωποι;;

Η Κυριακή των Μυροφόρων στο χωριό είναι η μόνη μέρα του χρόνου που υπάρχουν τροχονόμοι, για να ρυθμίζουν την αυξημένη κίνηση.Ήλιος βόλτες στις φρίτζες και κόσμος.Απίστευτος κόσμος.

Απ το πρωί,στην πίσω αυλή του ναού άντρες χτυπάνε με ειδικά ραβδιά, το ήδη καλοβρασμένο κρέας με αλεσμένο σιτάρι ώστε να δέσει,να γίνει ενιαία μάζα,να γίνει κισκέτς.

Το κισκέτς θα μοιραστει κατά το μεσημέρι στους πιστούς,και ένα αυτοκίνητο θα φύγει για το χωριό για να το μοιρασει στους ανθρώπους που δεν μπορούν να κατέβουν στο πανηγύρι.

Και εκεί ήδη αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το πανηγύρι.

Η τελευταία τσάρκα στο ναό γίνεται κατά τ απόγευμα.

Και το τελευταίο "και του χρόνου" που μοιράζονται οι άνθρωποι, ευχή και ελπίδα....

Οι μέρες του πανηγυριού στο χωριό έχουν άρωμα επαρχίας ΄στη μέση της άνοιξης,έχουν χρώμα απλότητας και χαράς και γεύση γλυφιτζουριού κοκοράκι.Μοσκοβολούν μαλλί της γριάς και αφήνουν ζάχαρη στα παιδικά χέρια.Ο ήχος που μου ρχεται στ αυτιά είναι εκείνος κουδούνας που πουλάνε στο πανηγύρι για τα πρόβατα.Είναι μέρες εκείνης της εποχής.Που ξεκινούσαν οι άνθρωποι με τα άλογα, απ όλες τις μεριές του χωριού για τριήμερο πανηγύρι, στον Άγιο.Και όλα τα σπίτια του χωριού κατακλυζόταν από μουσαφιρέους.Όμορφα χρόνια βγαλμένα από ταινία ασπρόμαυρη παλιά,που δεν εκτιμήθηκε από κανέναν.
Πολύ πριν προλάβουμε να σπιλώσουμε τη γη με τα κατορθώματα μας.
Φέτος την αυλή τ αγιού διακοσμεί αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας.
Ένα αεροπλάνο από εκείνα τα μαχητικά¨,"δώρο"της πολεμικής αεροπορίας για το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης.
Το αεροδρόμιο δεν δέχτηκε να "στολιστεί" από άρματα μάχης...Το δέχτηκαν όμως, χωρίς κουβέντα οι "εκπρόσωποι"της εκκλησίας και του άγιου.Δέχτηκαν στο "σπίτι της ειρήνης,της αγάπης και του θεού" να μπεί ένα πολεμικό αεροπλάνο.
Ενώ ο καινούριος δρόμος του χωριού προς τον άγιο, δεν έχει ακόμα φωταγωγηθεί, και έχει ήδη χαρακτηριστεί άκρως επικίνδυνος δρόμος.Αν η αεροπορία ήθελε να τιμήσει τον προστάτη της, θα μπορούσε να φωταγωγήσει τον δρόμο των πιστών του....Αφού κατά τα φαινόμενα δήμος και εκκλησία "αδυνατούν"
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Υ.Γ.Έιλικρινά δεν ήθελα το σημερινό ποστ για το πανηγύρι του χωριού να καταλήξει έτσι,αλλά είμαι τόσο οργισμένη για το συγκεκριμένο θέμα που δεν μπόρεσα...

Εδώ στου δρόμου τα μισά...(ελπίζω)

Πριν 31 χρόνια τέτοια μέρα ήταν Μεγάλη Τρίτη..

Εκεί κατά τ απόγευμα η μάνα βαφτίστηκε μάνα για πρώτη της φορά.
Στα 18 της.
Και ο πατέρας φωτογραφίζονταν αγκαλιά με την κόρη του,και το χαμόγελο απέραντο.
Είχε πολλές μπανάνες εκείνη τη χρονιά, και πολύ δουλειά, παραμονές Ανάστασης.

31 χρόνια μετά ξημέρωσε Σάββατο,λιακάδα με τον μικρό μου Ήλιο να παίζει με σκούπες και φαράσια στον ήλιο και να μου εύχεται " Μαμά μου Ολλά.."(εκ του Πολλά)

Τα γενέθλια ούτως η άλλως είναι κυρίως για τα παιδιά.
Είναι για να θυμίζουν σε μας τον χρόνο που φεύγει,τρέχει,οργώνει,γεμίζει.

Είναι αφορμή για αναδρομή και απόλαυση στιγμών στο μπαλκόνι με ήλιο,καφέ και τσιγάρο.

Τούτες τις μέρες, η καθημερινότητα μ αγαλιάζει,μ αγκαλιάζει,με γεμίζει φως και αγάπη.

Τούτη τη μέρα με γέμισε μ ευχές.
Και συγκίνηση.

Σήμερα νιώθω τυχερή και γεμάτη.
Νιώθω χαρούμενη και πλημυρισμένη με φως και λουλούδια.
Ο κήπος πολύχρωμος και οι πασχαλίτσες ήδη εδώ.
Γούρι και χρώμα.

Γιορτάζουμε πασχαλίτσα..

Χρόνια μας πολλά.Κοινά γενέθλια,κοινό και αβατάρ.
Μαζί με την αγάπη μας στα ζούδια και στα χρώματα.

Χρόνια μας πολλά Νατασάκι,χρόνια καλά.

Και αγάπη...Πολλή αγάπη....
....Εδώ στου δρόμου τα μισά....

Γλυκό δεν έφτιαξα ακόμα...Τώρα πάω...Όσοι πιστοί....:P

Δεν έχω μάθει μαργαρίτες να μαδάω...

Με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδάω
για της αγάπης τον γλυκόπικρο καημό.
Δεν έχω μάθει μαργαρίτες να μαδάω,
δεν περιμένω κανενός τον γυρισμό.

Με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδάω
θα υποφέρω στη ζωή κάθε στιγμή.
Γιατί δεν έκανα ό,τι θά ‘πρεπε να κάνω,
γιατί σαν άνθρωπος δεν είχα την πυγμή.

Αφιερωμένο στους Γιώργηδες της ζωής μας,που ομολογουμένως είναι πολλοί-

-τους φανερωμένους εννοω....
Ειδικά σε κείνους που συνεχίζουν την παράδοση του Νο2 στρατηλάτη άγιου....

Δίχτυ

Χωρίς σχόλια...

Ένας κούκος ....

Μου έστειλε μια ολάκερη άνοιξη απ το χωριό...

Δημήτρη σ ευχαριστώ ολόψυχα.
Μύρισε Λαμπρή Μανταμαδιώτ'σσα...
Ένα μικρό δείγμα των υπέροχων φωτογραφιών που μου έστειλε....

(Στην πρώτη φωτό έχεις τραβήξει και τον αδερφό μου να πίνει ούζο,και το μηχανάκι του και ολίγον απ το μαγαζί μας.)

Καλή Ανάσταση...

Είπαμε,δεν θα μου λείψει το χωριό φέτος το Πάσχα.
Και είπαμε οτι δεν θα με πιάσει νόστος (ορισμός ψυχαναγκασμού).
Αλλά ετούτη τη ΜεγαλοΠαρασκευή που τελειώνει,
δεν μπορώ να μην τη στολίσω με θύμηση...
Χάραμα ακόμα της Μεγάλης Παρασκευής,
ξεκινούσαμε με την υπόλοιπη γειτονιά, να πάμε στα ξωκλήσια .
Στον Άγιο Λια,στον Άη Γιώργη τον πάνω,στονΆη Γιώργη τον κάτω στην Αγιά Μαρίνα στον Στένακα,στην Παναγιούδα τη Στσιάρα,στην Παναγιούδα τη θτσιά μας,στον Ταξιάρχη για να καταλήξουμε πάντα στον Άγιο Βασίλη.
Ο στόχος ήταν ο περιττός αριθμός ξωκλησιών
και το άναμα των καντηλιών τους.
Όσο πιο νωρίς φτάναμε τόσο περισσότερες πιθανότητες ν ανάψουμε πρώτοι τα καντήλια είχαμε.
Όχι πως είχε ουσία, αλλά εκείνος ο συναγωνισμός για το ποιά γειτονιά θα έφτανε πρώτη, ήταν ο μόνος λόγος που μας σήκωνε αχάραγα απ τα κρεβάτια μας.
Ήταν και κείνες οι Ανατολές που χαζεύαμε καρσί πάνω απ την Τουρκία...
Και έπειτα γυρνούσαμε σπίτι.
Για ένα καφέ στα βιαστικά λίγο πριν τον Άγιο Βασίλη.
Λίγο πριν το στόλισμα του επιτάφιου.
Το στόλισμα του επιτάφιου είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση.
Οι μεγαλύτερες ορμηνεύουν,οι μικρότερες στολίζουν και τα μικρά γυρνάνε στο χωριό να μαζέψουν λουλούδια που λείπουν, ή φτιάχνουν γιρλάντες από βιολέτες περνώντας τα λουλούδια με βελόνη και κλωστή.

Ο επιτάφιος στο χωριό είναι πολύχρωμος μοσχοβολάει άνοιξη και είναι στολισμένος με μεράκι.
Και εκεί κατά το μεσημέρι μετά τον απαραίτητο καφέ ,το χωριό νεκρώνει.

Όλοι ετοιμάζονται για την πομπή του επιταφίου περίπου στις τέσσερις.
Η πομπή διασχίζει όλο το χωριό, περνάει από σοκάκια και στενά,περνάει από μαχαλάδες ασπρισμένους και καθαρούς και συναντά γυναίκες μαυροφορούσες να θυμιατίζουν και να ραίνουν με ροδόνερο και λουλούδια.
Και καταλήγει στον Ταξιάρχη.

Τοποθετείται στη μέση του ναού

και όλη η πομπή ασπάζεται,γονατίζει και περνάει από κάτω.

Τα εγκώμια δεν ψάλλονται αμέσως όμως.Ο κόσμος φεύγει για τα σπίτια του.
Τα εγκώμια στο χωριό ψάλλονται αργά τη νύχτα.
Περίπου στις δώδεκα περνάει απ όλο το χωριό άνθρωπος με κουτσκούδα (ξύλο κοντό) βαράει τις πόρτες για να ξυπνήσει τον κόσμο ,και να θυμίσει πως ήρθε η ώρα για τα εγκώμια.






Κατά τη μια ξεκινάν οι ψαλμοί.
Η νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής είναι μια απ τις δυό πιο όμορφες νυχτιές του χωριού.
Έχει μάζεμα της νεολαίας στο καφενείο έξω απ την εκκλησιά με γέλιο και παρέα κάτω απ τα πεύκα,έχει τον πιο μαύρο ουρανό,τα πιο πολλά αστέρια και στη μέση το κατάφωτο καμπαναριό του ναού.
Μέχρι να πέσει το σύνθημα πως ξεκινάν τα εγκώμια.
Εκεί μπαίνουν όλοι μέσα.Οι γυναίκες δεξιά απ τον επιτάφιο,οι άντρες αριστερά και αρχίζουν οι ψαλμοί.
Απλές φωνές καθημερινές συνθέτουν μια πολύ δεμένη μελωδία.
Στο "ω γλυκύ μου έαρ" το μικρόφωνο δίνόταν παλιότερα στη Θειά-Ρηνούλα.
Με την απίστευτη φωνή.Από τη πρώτη νότα της μέχρι την τελευταία κράταγα πάντα την ανάσα μην τυχόν και χάσω εκείνη τη μελωδία...
Τώρα το ω γλυκύ μου έαρ παραδόθηκε στις νεότερες γενιές...
Και στο άκουσμα του ,καταλαβαίνεις αυτόματα πως κοντεύουν να τελειώσουν τα εγκώμια.Εκεί κατά τις τρείς.
Μετά την περιφορά του επιτάφιου γύρω απ το ναό και το ξεστόλισμα του.
Για τους βαθιά θρησκευόμενους, θα συνεχίσει η λειτουργία με την μικρή Ανάσταση που κανονικά σε άλλα μέρη γίνεται πρωί Μεγάλου Σαββάτου.
Αλλά το πλήθος του κόσμου ξεχύνεται στους δρόμους μετά το ξεστόλισμα.
Δίνοντας ραντεβού πάλι στον Ταξιάρχη την επόμενη νυχτιά για το Χριστός Ανέστη.Για να ανάψει ο ουρανός από βεγγαλικά,πυροτεχνήματα,δυναμίτες και μπουρλότα.
Ζωσμένοι κατεβαίνουν οι μικρότεροι,ντυμένοι πυροτεχνήματα.




Και "ανασταίνουν" δυό φορές.
Τη μια όταν βγαίνει ο παπάς απ το ναό στην αυλή λίγο πριν αναστήσει και την δεύτερη όταν μετά βιας ακουστεί το Χριστός Ανέστη.
Τότε κοκκινιζει ο ουρανός και ταρακουνιέται ο ναός.
Είναι απίστευτη η αίσθηση της μη ακοής και της προσπάθειας για ανταλλαγή ευχών υπό τον ήχο των μπουμπουνητών...
(Αχ Ανάσταση στο χωριό...)(προχωρώ)




Το Πάσχα στο χωριό δεν έχει σούβλισμα αρνιού.
Έχει αρνί γιουβέτσι να ψήνεται στον φούρνο του χωριού όλη τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου .
Την Κυριακή το μεσημεράκι είναι έτοιμο για φάγωμα.
Και στο δρόμο απ το φούρνο μέχρι τα σπίτια μοσχοβολάν οι γειτονιές αρνί στο φούρνο γεμισμένο με συκωτάκια,κιμά,σταφίδες,ρύζι και μπαχαρικά...
Τ ο Πάσχα στο χωριό έχει Δευτερανάσταση απόγευμα Κυριακής.
Και τσάρκα στον Ταξιάρχη,μαζί με ανταμώματα και ευχές,
μαζί με καφέδες και πειράγματα.
Το Πάσχα στο χωριό έχει άλλη μυρωδιά.
Το Πάσχα σε όλα τα χωριά είναι αλλιώτικο.
Το λέω πάλι,για τρίτη φορά στη ζωή μου σήμερα,
μετά την πομπή του επιταφίου κάπου αλλού.
Δεν είναι το θέμα τα έθιμα, ή ο διαφορετικός τρόπος τήρησης τους στον κάθε τόπο.
Η ουσία είναι οι άνθρωποι και η επιστροφή στην πατρίδα...
Στο ζωντάνεμα των μνημών των παιδικών μας χρόνων.
Καλή Ανάσταση.!

Πακέτο παρελήφθη...

Τρίτο Πάσχα στην Αθήνα .

Το γεγονός θα το αφήσω ασχολίαστο.

Ούτε τις δεύτερες σκέψεις θ αφήσω να με επηρεάσουν.
Σήμερα έφτασε και ο παραγγελιοδόχος απ το χωριό.

Γνώριμη διαδρομή,γνώριμη η διαδικασία παραλαβής.

Μαζί με τα δώρα και τον οβελία φέτος, παρέλαβα μια πολύ ξεχωριστή τσαντούλα.

Πασχαλιάτικη και τρυφερή.

Απ το μεγάλο μου ανήψι

.Τον Στράτο.-Την μεγάλη μου αδυναμία-.

Περιείχε ένα dvd με εκείνον και το μικρό, τον Λευτέρη.
Απο κάτω διέκρινα την καρτούλα.

Και ανοίγοντας την ξεχύλισαν τα γράμματα του.

Έμαθε να γράφει το μωρό μου.Προνήπιο φέτος...

Και οι ευχές.

Μ έπιασε-στιγμιαία- ο νόστος και ο κόμπος στο στομάχι.

Προσπάθησα να τον κοιμήσω γλυκά-τον κόμπο- και έπιασα το τηλέφωνο.
Για να τον ευχαριστήσω.
-Θεια Μή...Τί κάνεις;;(Μη απ το Δήμητρα,έτσι με λέει από μικράκι)
-Στρατο ευχαριστώ πολύ για την κάρτα και τις χειροτεχνίες.

-Τα πήρες;;
-Ναι καρδιά μου ,ήταν πολύ όμορφα και σ ευχαριστώ πολύ.
-Θεία Μή...
-Τί καλό μου;
-Δεν θα ρθεις;;
-....(Κόμπος)
-Όχι αγάπη μου φέτος.Θα ρθώ όμως το καλοκαίρι,και μέχρι τότε θέλω να ξέρεις να μου διαβάζεις παραμύθια.
-Σίγουρα θα ρθεις;;
-Υπόσχομαι.!
Εκεί ήταν που λύγισα.Και λίγο μετά,μπροστά στα γράμματα του ένιωσα τη ματιά να θαμπώνει.

Ο Στράτος μου,μεγάλωσε.Μεγαλώνει...
Δυο σκέψεις απόψε.
Η μια όλη δική του.Του πρώτου μου ανηψιού.-Αδυναμίες είναι αυτές...
Η δεύτερη για όλους τους άλλους.
Και της ημέρας που στο χωριό μοσκοβολάει κουλούρα(τσουρέκι) που ψήνουν οι γυναίκες κάθε Μεγάλη Τετάρτη στο φούρνο του χωριού.

Χρόνια Πολλά λοιπόν

δια χειρός Στρατάκη...

Μόνος ήσουν πάντα

Μόνος ήσουν πάντα

Λευτέρης Παπαδόπουλος-Τάσος Καρακατσάνης
Χαρούλα Αλεξίου

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
σαν κρυφή πηγή.
Μόνος είσαι πάλι
στ' άδειο προσκεφάλι
μοναχός στη ζωή.

Γείρε και κοιμήσου
όσο κι αν πονείς.
Χάνεσαι, σκορπιέσαι
μα για σένα κανείς.

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
σαν κρυφή, σαν κρυφή πηγή.

Χάραξε κι ακόμα
τριγυρνάς στο στρώμα
για να ξεχαστείς.
Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
μόνος όπως κι εμείς.

Γείρε και κοιμήσου
όσο κι αν πονείς.
Χάνεσαι, σκορπιέσαι
μα για σένα κανείς.

Μόνος ήσουν πάντα
σαν κρυφή μπαλάντα
μόνος, μόνος όπως κι εμείς.

Λατρεμένο το τραγούδι,χρόνια τώρα...

Αφιερωμένο βαθιά...

Καλησπέρα είπα;;

Απρίλη,14

Σε τουτο τον τόπο, η νύχτα σιωπά από ανθρώπους.

Μερικά σκυλιά στο βάθος και ο γκιώνης να τραγουδάει την άνοιξη.

Και η σκοτεινιά διάφανη.Ούτε αστέρια ούτε σελήνη να σβήνει.-Ακόμα.

Απόψε δεν έχει μνήμη.Ούτε λήθη χρειάζομαι.

Μεγάλες μέρες,κρυστάλλινες νυχτιές,

Και γω σ ένα μπαλκόνι αράδα με λέξεις και πλήκτρα.

Κάπου ανάμεσα στο Δέλτα και στο Πι.

Μεγάλη βδομάδα και αρχή

Χρόνια τώρα η ίδια σειρά,και τούτο το τσιγάρο να διώχνει τ αρώματα της γης.
Ρημαδιασμένο.
Μονάδα μέτρησης σιωπής.

Να, τώρα σε λίγο, θα πάρω τη σκέψη μου, και θα φύγουμε μακρυά.

Εκεί κατά το Νέστο.
Και εκεί θα γιορτάσουμε επέτειους γενέθλια και σκόλες που πληθαίνουν κάθε Απρίλη.

Κάτι πάνω σε δύο η αυριανή μέρα.

Όπου κάτι η αγάπη και η δύναμη.
Η αγάπη μεγαλώνει και μαζί της η δύναμη αγαπιέται.

Σ αγαπώ σ ένα χαρτί

Συγνώμη σ ένα άλλο.

Λευκό χαρτί κόκκινο το λουλούδι δίπλα.

Ανυπομονω να φέρω τα λουλούδια στο βάζο κάθε αυγή.

Να τα δώ να πεθαίνουν στα χέρια μου.

Και κάθε νυχτιά να τα πετάω σιωπηρά και θλιμένα χαιρετώντας τα μαζί με τις σκέψεις,

Το κρύσταλλο της νύχτας με μάτωσε απόψε.

Ούτε τα χονρά ρούχα έκαναν τίποτα.

Ώρα για επάνοδο, όλο λέω, και όλο αναβάλλω,

Και όλο μ αφήνεις να σ αφήνω.

Εφαρμοσμένος μαρξισμός

Εφαρμοσμένος μαρξισμός

Και καμιά φορά, ενώ είμαι μόνος στην κάμαρα, κρύβω τα λίγα χρήματα μου, για να μπαίνει πιο άφοβα απ το παράθυρο το φως του φεγγαριού...

Τάσος Λειβαδίτης.