Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Δάσκαλοι...


Θα μπορούσα να το βαφτίσω σαν την άτυπη δανειστική βιβλιοθήκη του χωριού.
Και την πιο ζωντανή.
Δεν ξέρω πόσες γενιές παιδιών μεγάλωσαν με τα βιβλία αυτού του σπιτιού.
Δεν ξέρω πόσες ψυχές γέμισαν με εικόνες ταξίδια και αράδες.
Ξέρω πως τούτο δω το σπίτι είναι κομμάτι δικό μου για πάντα.
Το τρίξιμο της μπορντώ καγκελόπορτας,δυο βήματα,ένα σκαλί,
δέκα βήματα και η εσωτερική είσοδος.
Στο άνοιγμα σε πρώτη θέα το Κεφάλαιο του Μάρξ.
Και μετά από εκεί ένας χείμαρρος από βιβλία,
πίνακες αγαπημένους στους τοίχους,μουσικές λατρεμένες στο σιντί.
Εκεί απέναντι απ το τζάκι.
Κάθε σημείο του σπιτιού μια μικρή ιστορία διαβάσματος.
Κάθε μαξιλάρι αυτού του σπιτιού ένας λατρεμένος χώρος κουβέντας.
Διακοσμημένο μέχρι το τελευταίο κομπολόι με μεράκι και αγάπη.
Αγάπη για την παράδοση,την αριστερά,το διάβασμα,την τέχνη.
Δεν ξέρω τί θα μπορούσα να γράψω για αυτούς τους δυό ανθρώπους.
Είναι λίγες οι λέξεις.
Ούτε πόσες φορές έχω περάσει εκείνο το κατώφλι.
Αδυνατεί η μνήμη.
Ξέρω όμως πως βαθιά μέσα μου οι μορφές τους
έχουν δεθεί με την πολύ βαθιά ουσία της λέξης Δάσκαλος.
Καθηγητής.Των Μαθηματικών,του διαβάσματος,
της τέχνης,της πολιτικής,της στάσης ζωής.
Δάσκαλοι της ζωής.
Αγέρωχοι και ανυπόταχτοι.
Σαν εκείνα τα καλοκαίρια που μπαινόβγαινα μέρα παραμέρα στο σπίτι τους πηγαινοφέρνοντας βιβλία.
Και δώστου να φωνάζει ο Δημητράκς’μ...
Και δώστου να τσεκάρει αν τα διάβασα.
(Έιδικά σε κείνο το "Κρίμα και Άδικο")
Και δώστου να γελάει η Φιλιώ.
Και να ψάχνει πάντα να μου φέρει το επόμενο καλύτερο αδιάβαστο.
Λουντέμης,Φακινού,Καζαντζάκης,Μάρκες,Πέτρουλα,Ρίτσος,Λιαρούτσος,...
Ένα κάρο βιβλία.Κυριολεκτικά.
Και αργότερα όταν αρχίσαμε τα Μαθηματικά.
Η επιμονή τους,η αγάπη τους,η προσπάθεια τους.
Σκυμμένοι πάντα στα βιβλία και πάνω μας.
Γενιές παιδιών απ τα χέρια τους.
Γενιές ονείρων στην πιο γλυκειά θυρίδα της σκέψης τους.
Εκείνο το σπίτι δεν θα μπορούσε ποτέ να ναι αλλιώς.
Εκείνη η ματιά τους δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αλλιώς.
Και κείνη η αγάπη τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς.
Μεγάλο-Τεράστιο το ευχαριστώ,το ευγνωμονώ,το θυμάμαι...
Δημητράκ...θα βάλς κανα τσκάλ φασλέλια στ παραχούτ’ να πιούμι κανά ούζου;;
Και Θεοδωράκη στο σιντί....

10 σχόλια:

Τσουχτρα είπε...

Όταν λέξεις σαν το ευχαριστώ,το ευγνωμονώ,το θυμάμαι είναι άγνωστες στους πολλούς....αποκτούν διπλή αξία όταν λέγονται απο ψυχής...

Καλό Σαββατοκύριακο Δημητρούλα μου !

νατασσΆκι είπε...

Τι σπουδαίο είναι να ξέρεις να λες ευχαριστώ, όταν το νιώθεις στ' αλήθεια..!
:)

Φιλιά μικρούλι
Καλό Σαββατοκύριακο :)

jf είπε...

Σπάνιοι οι δάσκαλοι που εμπνέουν...
Οι περισσότεροι επεξηγούν ή το πολύ, αποδεικνύουν.
Και όσο περνούν οι καιροί... φοβάμαι πως απλά θα λέγουν.
Την πολύ-καλησπέρα μου

jf είπε...

Αποκλείεται να έγραψα το παραπάνω σχόλιο στις 1:28 μμ :)))

Adamantia είπε...

Τι όμορφο που είναι να έχεις να ευχαριστήσεις ανθρώπους που πέρασαν απ την ζωή σου και την έκαναν καλύτερη. Για άλλη μια φορά όμως θα πω πόσο με είχε εντυπωσιάσει η ύπαρξη δημόσιων βιβλιοθηκών σε κάθε χωριό της Μυτιλήνης. Δεν το έχω ξαναδεί πουθενά αυτό.
Καλο σαββατοκύριακο Δημητρούλα!

tantoguanto είπε...

"Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις"οι παροιμίες του Λαού είναι σοφές και αληθινές.Γιατί πως αλλιώς θα γινότανε να είσαι αυτό το Αστέρι!!! αν δεν είχες τέτοιους Δασκάλους!!!!!!!!
Φιλιά!

anna είπε...

Μακάρι να είχαμε όλοι τέτοιους Δασκάλους θα ήμασταν τώρα αστέρια σαν κι'εσένα όπως λέει ο tanto!!!Καλό Σαββατοκύριακο, φιλία!!!!

Ανώνυμος είπε...

Δάσκαλος: "καθιστά τι αρεστόν" ΄παριλαμβάνει μία από τις ερμηνείες του τι είναι δάσκαλος ή του τι πρέπει να είναι ο δάσκαλος.
Θέλω να πω πως τόσο αυτή η ανάρτηση όσο και για τον Αρχάγγελο Ταξιάρχη αξίζουν συγχαρητήρια.Κορυφαίες και οι δύο.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Τι να πούμε κι εμείς τα δασκαλοπαίδια...
Πριν κάτι χρόνια, οι γονείς μου -δάσκαλοι και οι δύο- για να γιορτάσουν την 50η επέτειο του γάμου τους, επέστρεψαν στη Χίο, όπου γνωρίστηκαν, παντρεύτηκαν κι έκαναν τα παιδιά τους, και τη γιόρτασαν μαζί με τους παλιούς μαθητές τους. Μερικοί εκ των οποίων ήταν ήδη συνταξιούχοι.

Δήμητρα είπε...

Τσουχτράκι είναι μικρές οι λέξεις για τέτοιους ανθρώπους...πίστεψε με...Φιλί...

Νατασούδιμ τεράστιο το ευχαριστώ και για τους δυό τους...Φιλί μεγάλο...

Ζαμαν καλώς σε.Ευτυχώς υπάρχουν και Δάσκαλοι σαν τη Φιλιώ και το Δημήτρη να λάμπουν σαν εξαίρεση...

Αδαμαντάκι μου η Μυτιλήνη έχει γαζώσει την μορφή της με βιβλία...Ευτυχώς...Σμουάτς...

Ταντούδιμ σ ευχαριστώ.Άνθρωποι και Δάσκαλοι με τα πρώτα γράμματα κεφαλαία...

Αννιώ σ ευχαριστώ.Φιλιά γλυκειά μου.

Μαριάνθη καλώς ήλθες.Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Βαλιακαλντόσκυλομ μπράβο στους δικούς σου.Γεροί να ναι να γιορτάζουν πάντα.Καλησπέρα.

Πού πήγε;;