Έχω ενα παπάκι

Πάλι παράθυρο με θέα τις κεραίες.


Ο Υμμητός ,χαμένος μέσα σε κάτι σύννεφα.


Ο Υμμητόςτα χρόνια και η λάμψη του.


Πόσο αλλιώτικος φάνταζε απ τις κεραίες...


Ανεβασιές μονοπάτια και ιστορίες.


-Πάμε για τρέξιμο;Ρωτούσες.


Με κείνο το λαμπύρισμα τρεχούμενου νερού στα μάτια σου.


Πάντα βαριόμουν.Κρεμιόμουν απ τα λόγια σου, και έπαιζα σαν το παιδί..


Κυνηγητό κρυφτό και γέλια.Στο τέλος δεν πήγαινες ούτε εσύ.


Και γέλαγα...


Θυμάσαι εκείνο το μεθύσι ;;


Ήρθες μετά όσο με αποκοίμιζε η Πόλη(υ).


Μέχρι να κοιμηθώ -σου έλεγε- τραγούδαγα "'Έχω ενά παπάκι..."


Και πάλι γυαλίζανε τα μάτια σου.
Και κείνο το παπάκι που βγαλες απ τη τσέπη του μπουφάν σου..

Εκείνος το χειμώνα με τον πυρετό.


Να ψήνομαι και να σκαρώνεις πειράγματα σατανικά.
Αίμα γέλια και λαμπάκια.


Η Άνοιξη στον Υμμητό.


Ανεβασιές μέχρι τα ξύλινα στην Καισαριανή.



Ίσα ν ακούσουμε κιθάρες.Ίσα να μεθύσουμε.


Γέλια παιδιά και μπόλικα λουλούδια.


Μύριζε η γης μύριζες και συ.


Και γέλαγες.


Γέλαγαν οι καστανές σου μπούκλες.


Και στην κατεβασιά γλυκά πάστες και ελληνικός καφές.


Την ώρα που ξυπνούσε η σελήνη.Και αποκοιμιόταν ο βασιλικός.


Πάντα στον ύπνο σ έπιανα.


Γύριζε η Πόλη(υ) γέμιζε η κάμαρη γιασεμί βενζίνη και έρωτα.


Μπερδεμένα σε ξανθές μπούκλες.


Και κείνη τη στήλη με τ άδεια μπλε πακέτα.


Άδειες μέρες στοιβαγμένες στο πλάι.


Τις έκρυψα να μην τις βρεις ποτέ μετά.


Έμεινε μια φωτογραφία θολή σαν παραμύθι κίτρινο-καφέ..


Και ο Υμμητός θέα παράθυρο και σκέψη.


Από κάτω...