Μεγάλη Πέμπτη, τα δώδεκα Βαγγέλια σε πλήρη εξέλιξη στην εκκλησία, στην αγορά.
Απόψε όμως δεν είχα καμία όρεξη για καμία Σταύρωση.
Ούτε Χριστού, ούτε ανθρώπου.
Νωρίτερα πήγα στη θάλασσα.
Με διάθεση κάθαρσης.
Κολοστάσι
Σε μια παραλία μοναξιά.
Σιωπή και παφλασμός.
Καθαρή και κρύα
Καθάρια.
Αμόλυντη.
Θάλασσα μετά από χειμώνα.
Μαλακό χειμώνα.
Αγαπημένο.
Γαλήνια και αγαπημένη.
Δέσιμο.
Θάλασσα μάνα.
Η θάλασσες του χωριού.
Οι ρίζες.
Παιδικότητα.
Απουσία.
Και ότι απέμεινε απ τον περασμένο χειμώνα.
Σπίτια δίπλα στη θάλασσα.
Το καμίνι των παιδικών μου καλοκαιριών.
Και στο βάθος ο Άγιος Στέφανος
Η θάλασσα και γω.
Η θάλασσα ίδια από τότε.
Έκλεινε ο πατέρας το μαγαζί το μεσημέρι, και κατευθείαν για βουτιά.
Απλά λιτά απέριττα.
Μια ψάθα, δυο πετσέτες και βουτιά.
Στο κολοστάσι.
Και ενώ προσπάθησα να μείνω μόνη, σε τούτη την επαφή με τη θάλασσα
σε τούτες τις κουβέντες, με τα κύματα της ελευθερίας και της μοναξιάς.
Δεν το κατάφερα.
Όρκος.
Μεγάλη Πέμπτη , Μανταμάδος.
Σταύρωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου