Μεγάλο Σάββατο, Μανταμάδος

Στη μια τη νύχτα, χαράματα του Μεγάλου Σαββάτου,

στον Ταξιάρχη πλέον ,τραγουδήθηκαν τα εγκώμια του Επιτάφιου,

ψάλθηκε το η Ζωή Εν τάφω,

αναρρίγησαν όλοι με τον πόνο της Παναγιάς, για τον χαμό του παιδιού

της
στο Ω γλυκύ μου Έαρ.

Και ήταν όλο το χωριό εκεί,

σε μια απ τις δύο πιο όμορφες νύχτες στο χωριό κάθε χρόνο.

Νύχτες αγρύπνιας.

Αχάραγα ακόμα, έγινε η πρώτη Ανάσταση

και έμεινε ολόκληρο το Μεγάλο Σάββατο κενό,

να γεμίσει με τις προετοιμασίες για την Ανάσταση,

με το μαγείρεμα του αρνιού ,

προετοιμασία που στα νησιά ξεφεύγει απ το

απλό σούβλισμα.

Στα νησιά, στο χωριό μας, το αρνί γεμίζει και αργοψήνεται όλη τη νύχτα σε πήλινες γάστρες

και  μυρίζει όλο το σπίτι "καπερό αρνί" .

Περιμένωντας λοιπόν την Ανά(σ)ταση

στο χωριό με μια αδιόρατη μικρή μελαγχολία,

για τις μέρες που τελειώνουν,

για την Ανάσταση την πραγματική που δεν έρχεται ,

που δεν παίρνουμε απόφαση να την φέρουμε σε τούτο τον τόπο,

σε τούτο τον κόσμο.

Άλλη μέρα σήμερα όμως.

Ευχές λίγο πριν το Χριστός Ανέστη.

Υγεία.

Αγάπη.

Δύναμη.

Όνειρα.

Ταξίδια του νου.

Βουτιές του σώματος.

Τα μάτια ψηλά, να θωρρούν τ αστέρια

Το μέτωπο πάνω, να το χτυπάει ο Αγέρας

και Φως ν αναβλύζει.

Από ψυχές, λέξεις αγγίγματα  και μάτια.

Αγάπη

Αγάπη και Αγάπη.

Εφικτό είναι.

Καλή Ανάσταση.