Μάης

Φφφφ

Αγέρας στο μπαλκόνι, στην κούνια, στη σκέψη, στη ζωή.

Φυσάει απόψε, και εκτός απ τον Άνεμο έμεινε η σιωπή να αποχαιρετά τον Μάη...

Μαζί με μια φουρτουνιασμένη  θάλασσα.

Ο Μάης.

 Ο πιο μικρός και κακομαθημένος γιος της Άνοιξης.

Φόβος.

Κάθε χρόνο θα φανερώσει μια πληγή.

Ή θ αφήσει μια καινούρια.

Στο μπαλκόνι ο αγέρας φυσάει.

Και η θέα αλλάζει.

Δεν είναι μόνο τα μπαλκόνια με τη διαφορετική θέα.

Πιότερο είναι η γωνιά.

Η κάθε γωνιά.

Μαζεμένη απόψε στη πιο μικρή γωνιά του είναι μου, δίστασα ν αφήσω περιθώρια και ανάσες να ξεφύγουν.

Φοβήθηκα ν αφήσω τα πλοία να φύγουν ελεύθερα.

Ήθελα να μαι μέσα.

Μέσα στη θάλασσα , τον αγέρα, τα λουλούδια

Ήθελα απόψε να κατηφορίσω στη φουρτούνα, να τον κοιτάζω που θα χάνεται αθόρυβα μέσα στα κύματα , και να του τάξω αγάπη, αγάπη, και τη γλύκα του πρωινού.

Κάθε πρωινού. 

Μόνο του πρωινού.

Το σούρουπο γεμίζει 

παραγραφές  αδικημάτων,  συναισθημάτων που σ αγαναχτούν, μα και απόψε θα κοιμηθείς αφήνωντας τα πίσω.

Συμβιβασμός; Σαν σιχαμένη λέξη,..

Πόλεμος στο μυαλό τούτες τις μέρες.

Σκέψεις ανακούφισης, σκέψεις οίκτου,τύψεις, φόβοι ηθικές..

Σκέψεις.

Όλα θ αλλάξουν,θα δείς...

Τα σπίτια,οι πόλεις, οι ανάσες η θάλασσα,ο ουρανός,

Οι άνθρωποι.... 

Τα παιδιά...

Τα χαμόγελια τους...

Μερικές ανάσες ξεχασμένες στο παγωμένο τζάμι του Γενάρη

Και δυό δάκρυα που νότισαν την ύπαρξη.

Παράξενη μέρα....

Του φευγιού.

Φωτιά φούσκωμα φλόγα φθορά και φόβος

Κάθε χρόνο το Μάη....

Για σένα - Γιάννης Κότσιρας

Έφτιαξα κόσμο στην παλάμη μου βαθιά,
έβαλα χρώματα κι αστέρια και βουνά
και με τα κύματα ζωγράφισα νησιά,
μόνο για σένα.

Κι έτσι που σου σβησα στα χείλη τη σιωπή,
τον ήλιο κρέμασα στου κόσμου το σχοινί,
να ταξιδεύει μεσ' τη θάλασσα η ψυχή,
πάντα για σένα.

Κι όπως θα στάζουν τα φεγγάρια στο νερό,
θα κλέψω χρώμα και θα φτιάξω ουρανό,
για να πετάξω μ' ένα χάρτινο φτερό,
μαζί με σένα.

Κι όπως θα λιώνει μεσ' τα μάτια σου η βροχή,
ουράνια τόξα θα γεννάει το φιλί,
να ξημερώνει κι η ζωή μου να μπορεί,
να ζει για σένα.

Έφτιαξα κόσμο στης παλάμης τις γραμμές
όταν σαν σύννεφα θα φεύγουν οι εποχές,
να θέλω αυτά που έχεις τη δύναμη να θες
να θέλω εσένα.

Ξέρω καρδιά μου θα' ρθουν δύσκολοι καιροί,
κι όμως η φλόγα αυτή που ανάβει στο κερί,
όσο κι αν λιώνω μου μαθαίνει απ' την αρχή,
να καίω για σένα.

Εκεί για σένα,
θα'μαι εκεί για σένα,
ένα γέλιο θα'μαι,
μια στιγμούλα θα'μαι.
Κι ίσως να'μαι κάτι που να μοιάζει αγάπη.
θα'μαι εκεί για σένα.
δύο κορμιά σαν ένα