Καλοκαίρι

Βρέθηκε στα χέρια μου σήμερα ένα φυλλαράκι από απήγανο (μάλλον).

Εκείνο το φυτό που φυτρώνει στην ακροθαλασσιά και στις γύρω παραθαλάσσιες περιοχές

Και κάνει όλο τον τόπο να μυρίζει καλοκαίρι.

Να μυρίζει νησί.

Μ ένα κλαράκι.

Έκλεισα τα μάτια σφιχτά, το έφερα στη μύτη μου απαλά και έφτασα στο νησί.

Μνήμη ταξίδι βουτιά.

Μυρωδιά , η αγαπημένη μου αίσθηση, η πιο κοντινή στη μνήμη.

Η μόνη που μπορεί να με πετάξει στο νησί επιτόπου.

Στο νησί και στην παιδική μου ηλικία.

Εικόνες.

Μεσημέρι στο χωριό.

Στις 4 τ απόγευμα, με το λεωφορείο της γραμμής.

Ήλιος πολύς.

Η μάνα, εγώ απ το ένα της χέρι, ο αδερφός απ το άλλο.

Γύρω στα 6-7. 

Ένα ψάθινο καπέλο η μάνα, ένα άσπρο ψαθάκι εγώ, ο αδερφός δεν θυμάμαι.

Η σαγιονάρα στραβοπατημένη να σέρνεται πίσω απ το πόδι .

Μια τσάντα θαλάσσης ριγέ περασμένη στον ώμο της.

Μέσα στην τσάντα μια ψάθα, μια πετσέτα άσπρη με κιτρινοκαφέ στάμπες και το ταπεράκι με τους κεφτέδες.

Πεδή, μετά από κανα δεκάλεπτο.

Ήλιος , ντάλα και τα τζιτζίκια να σου παίρνουν τα μυαλά.

Στο εξοχικό του θείου. 

Καγκελόπορτα, δεμένη με σχοινί.

Άνοιγμα και ο ένας πίσω απ τον άλλον στη σειρά στο μονοπάτάκι ανάμεσα στα χόρτα, τα κίτρινα στάχυα και το καλοκαίρι.

Στο δρόμο για τη θάλασσα.

Και περνώντας απ τα χόρτα οι παλάμες ανοιχτές να αγγίζουν τη φύση, και να ξεσηκώνουν τις μυρωδιές των χορταριών, των θάμνων και του καλοκαιριού.

Να ανεβαίνουν οι μυρωδιές να σου  τρυπάνε τη μύτη, να σου παίρνουν  την ψυχή και να σου φουσκώνουν το βλέμμα.

Να χαράσσουν μέσα σου μαλάματα , να τα σφραγίζουν για να μπορείς να βουτάς μέσα τους 30 χρόνια μετά.Μ ένα κλαράκι.

Πέταξα σήμερα το πρωί.

Ανέβηκα στις φτερούγες ενός όμορφου γλάρου και περνώντας ανάμεσα στο λευκό και στο γαλάζιο, έφτασα στον παράδεισο, με τον δικό μου ορισμό, τις δικές μου λέξεις, ματιές, συναίσθημα, μνήμη, 

μυρωδιές.

Στο καλοκαίρι μου.

Ευχαριστώ...

Και επειδή την αγαπώ πολύ και ας είναι διαφήμιση

Το καλοκαίρι γύρισε σήμερα το πρωί στην αγκαλιά μου...

 Τ αγαπάω το καλοκαίρι μου...