Αναβρασμός

 

 

Δύσκολες μέρες, γεμάτες γεγονότα πληροφορίες και συμβάντα.

Αναταραχή είναι η μια λέξη.

Αναβρασμός.Αλλαγή.

Και είναι γενική.

Τουρκία, Ελλάδα, καθημερινότητα.

Η Ερτ έπεσε.

Και αλήθεια δεν δίνω δεκάρα για τους μισθούς που έπαιρναν οι εργαζόμενοι,

με νοιάζει που 2500 οικογένειες ακόμα ,θα ζοριστούν, θα στερηθούν,

θα νιώσουν ανεργία.

Θα προστεθούν στα 2.000.000

Για όσο, και όπως.

Φίμωση η μια λέξη.

Χούντα η άλλη..

Με νοιάζει που η δημοσιογραφία όπως πρέπει να ναι, θα φανερωθεί- ελπίζω δλδ- τώρα,

που πια απροκάλυπτα και χουντικά μπήκε λουκέτο στην κρατική δημόσια τηλεόραση.

Στα κρατικά δημόσια νοσοκομεία,

στα σχολεία,

στα πανεπιστημιακά ιδρύματα,

στο δημόσιο αερομεταφορέα,

στην επιχείρηση ηλεκτρισμού...

σε όλα όσα τόσα χρόνια κλείνουν,

καταστρέφουν,

ξεπουλάνε,

χαρίζουν,

και μεις θεατές ... της ζωής των άλλων....

Ας κάτσουμε όμως λίγο πιο βαθειά και πιο αναπαυτικά στον καναπέ.

Εγώ, εσύ, εμείς.

Α και οι εκλογές...

Ανελλιπώς και απαραιτήτως στήριξη και ψήφος.

Στους ίδιους πάντα, μην ξεχνίομαστε...

Γιατί, πώς να το κάνουμε....

Δεν έχουμε επιλογές...

Πίκρα είναι, αγανάχτηση είναι και μετράει ήδη

35 καλοκαίρια....

 

 

 

 

 

Ας χαθείς - Χρήστος Θηβαίος

 

Μες τα σύννεφα ζωή μου
μακριά απ' τη φυλακή μου
να με πας
Να μ' αγγίζει ο αέρας
σαν το ξύπνημα μιας μέρας
να γελάς
Να κουρνιάζω στο πλευρό σου
μες το παραμιλητό σου
να με βρεις
Ν' ακουστεί το όνομα μου
κι εσύ ράγισε καρδιά μου
κι ας χαθείς, κι ας χαθείς

Να με σήκωνε ένα κύμα
να με λύτρωνε απ' το κρίμα της ψυχής
να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει τ' όνειρό μου
να το δεις

Ας ερχόταν ένα βράδυ
να' χε φώς κι όχι σκοτάδι
να το ζεις
Να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς, ας χαθείς

Του μυαλού μου οι εικόνες να 'σβηναν
σαν να 'ταν πόρνες της στιγμής
Να μην έχω να θυμάμαι
όλ' αυτά που με πονάνε
ας χαθείς

Να μην ξέρω πια τι κάνεις
άλλο να μη με πικράνεις
δεν μπορώ
Δεν μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ

Του μυαλού μου οι εικόνες να 'σβηναν
σαν να 'ταν πόρνες της στιγμής
Να μην έχω να θυμάμαι
όλ' αυτά που με πονάνε
ας χαθείς

Να μην ξέρω πια τι κάνεις
άλλο να μη με πικράνεις
δεν μπορώ
Δεν μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ

 

Σηκώθηκα ψιθυρίζοντας τούτο το τραγούδι.

Στο πλαίσιο της γενικότερης κατάστασης,

ειδικότερα και προσωπικά.

Σκέψεις συναισθήματα ανάμικτα και σκάλες βουνά για ανάβαση.

Αναβρασμός παραμένει η λέξη.

Αλλαγή.

Βαρύ το βήμα.

Μετέωρο.

Αργώ.

Ούτε ψευδαισθήσεις ούτε αυταπάτες.

Ούτε σταλιά μαγείας.

Γιατί τα κλειστά στρείδια μπορεί να ναι και μολυσμένα.