Τα Σαββατοτάξιδα

 

 

 

Έχω ταξίδια απόψε να μοιραστώ...

Και μια διάθεση καθαρά καλοκαιρινή....

Που θες να γεμίσεις εικόνες, να μοιραστείς παιχνίδια να μαζέψεις αρώματα και χρώμα..

Έχω βιβλίο.

Ιζαμπέλ Αλιέντε το Τετράδιο της Μάγια...

Μετα από κανά τετράμηνο αποχής απ το διάβασμα, έφυγα μια βόλτα για Χιλή..

Και εικόνα ... μισοκατεβασμένα στόρια, φως από τις γρίλλιες, μεσημεράκι, ζέστη,μ ένα απαλό αεράκι να δροσίζει , στην αγκαλιά βιβλίο, και ταξίδι...

 

Τ απόγευμα στη θάλασσα με τα μικρά...

Παιχνίδι και γέλια...

Και το απαραίτητο Κατερινόκλαμα...

Πάλι βιβλία βεράντα και άραγμα μετά.

Εγώ με το δικό μου, και τα δυό τους με τα δικά τουςς...

Αγαλλιάζει το είναι μου, που τα βλέπω να τρώγονται με τα βιβλία.

Να σκαλίζουν, να γυρίζουν σελίδες, να κρατάνε από ένα και τα δυό...

Μακάρι...

Πιο μετά πήρα τη μικρή αγκαλιά και ¨σκαρφαλώσαμε¨ψηλά στα βουνά.

 

 

Φτάσαμε μέχρι την Πλάκα της Κερατέας, που έχουν πανηγύρι, για να χαθούμε στην θέα του από ψηλά...

 

Κατηφορήσαμε πάλι στη θάλασσα και στην τελική μας κατάληξη, είχα τον πιο παράξενο επισκέπτη ,που θα μπορούσα να έχω.

Πριν λίγο εδώ πάνω στο βιβλίο ήρθε και έκατσε μια λιβελούλα.

Για πρώτη μου φορά.

 Ήρθε κατευθείαν πάνω μου σαν να ήταν σταλμένη, ή σαν να θελε κάτι να μου πει...

"Οι λιβελούλες ζουν σε υδροβιότοπους, πηγές και γενικά όπου υπάρχει νερό το
  όνομα τους προέρχεται από την λατινική λέξη libella που σημαίνει υδρόμετρο η υδροστάτης η νερούλας και συσχετίζεται με το μέρος που ζουν.
Για ορισμένες φυλές ιθαγενών της Αμερικής η λιβελούλα αντιπροσωπεύει τη γρηγοράδα και την ενεργητικότητα. Για τους ινδιάνους navajo συμβολίζει το καθαρό νερό ,ενώ για τους σαμάνους τον ανεμοστρόβιλο.
Στην Ιαπωνία είναι σύμβολο εσωτερικής δύναμης ,κουράγιου και ευτυχίας και εμφανίζεται συχνά στα γράμματα και τις τέχνες και ιδίως στην ποίηση.
Στην Ελλάδα μας και στην μινωική εποχή εμφανίζεται συχνά σε απεικονίσεις ,τοιχογραφίες και σε λατρευτικές τελετές. .μάλιστα κοσμούσε τον λαιμό θέας της τότε εποχής.
Ο μύθος λέει ότι οι νεράιδες όταν είδαν ότι δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν με τους ανθρώπους μεταμορφώθηκαν σε λιβελούλες ώστε να κρατήσουν τα φτερά τους και συνάμα να μένουν κοντά στους ανθρώπους και να τις αναγνωρίζουν μόνο όσοι είναι άξιοι.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που μπορούν να ζουν μέσα και έξω από το νερό και να κινούν τα φτερά τους με ιδιόμορφο τρόπο όπως κανένα άλλο έντομο..

 

πηγή :www.neraidokiklos.gr

Και επειδή είπα απόψε να δώσω ένα τόνο πιο ρομαντικό στη τόσο όμορφη βραδυά

θα κρατήσω την ενεργητικότητα και τη γρηγοράδα, την εσωτερική δύναμη και το κουράγιο

που νιώθω πως έφερε η λιβελούλα για να μοιραστώ...

Καλό βράδυ...