Η πρώτη ώρα που θυμάμαι από εκείνη τη νύχτα είναι η ίδια με την οποία ανοίξαν τα μάτια μου απόψε,
6 χρόνια μετά ,
και πλήμμύρισα με θύμησες και σκέψεις το προσκέφαλι μου.
Ο Ήλιος μου γίνεται 6 χρονών σήμερα.
Και κάπου ανάμεσα σε αγάπη ,περηφάνια και συγκίνηση να ποτίζει το βλέμμα μου, κάθε φορά που χαιδεύει το καστανό του κεφαλάκι,
του εύχομαι Χρόνια Πολλά.
Και τούτες τις στιγμές επιλέγω αφηρημάδα
για να βουτήξω σε στιγμές, χαμόγελα, παιδικά δυνατά γέλια, παιχνίδια, τραγούδια, αγκαλιές, φιλιά , μυρωδιές και ανάσες,
Και κάθε τέτοια μέρα αφήνω λεύτερους τους κόμπους μέσα μου ,
ν ανέβουν στο λαιμό για να με συνεπάρει η δύναμη της μέρας
που με βάφτισε μαμά στην αρχή της...
8 το πρωί.
Το Παναγιωτάκι μου, ο μικρός μου Ήλιος, σήμερα γίνεται 6 χρονών,
γίνεται αντράκι σιγά σιγά,
μεγαλώνει, ρωτάει , ανυσηχεί, έχει άποψη, επιμένει, μαλώνει, τρέχει, επιλέγει, γελάει, παίζει, διαβάζει, ακούει, χοροπηδάει, παραπονιέται, γκρινιάζει, κλαίει, πέφτει κάτω, ξανασηκώνεται, αντιδράει, επιμένει, ζουζουνίζει, γίνεται πάλι νινί και έρχεται στην αγκαλιά μου (σπάνια πια), τραγουδάει, παρατηρεί, κάνει παρέες, κάνει φιλίες, αγαπάει,
Φωτίζει τις ζωές μας , όπως μόνο ένα παιδί ξέρει να κάνει...
όπως μόνο ένα αγόρι μπορεί να τα κάνει όλα άνω κάτω στο λεπτό,
όπως μόνο ένας γιος μπορεί να πει στη μάνα του χωρίς λέξεις,
όπως μόνο ο Παναής μου, μπορεί να καταφέρει σε μένα.
6 χρόνια μετά λοιπόν,
μαζί με την ευχή μου να ναι γερός και δυνατός,
να σκέφτεται και ν αγαπά,
του χρωστάω ένα ευχαριστώ τεράστιο και πολύ βαθύ
για όλη τη χαρά που σκορπάει στη ζωή μου καθημερινά, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Για τούτο τη λάμψη που με πλημμυρίζει κάθε φορά που στρέφει το βλέμμα του πάνω μου,
και φουσκώνω καμάρι και περηφάνια,
για όλα τούτα που μου διδάσκει μέρα τη μέρα κοντά του,
που μεγαλώνω μαζί του.
Ο γιόκας μου, τ αγόρι μου, η αγάπη μου,
ο μικρός μικρούλης μου Ήλιος....
Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο- Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει- Νατάσα Μποφίλιου.
Και τα τραγούδια δικά του.
Το καράβι του Βασίλη τ αγαπάει το τραγουδάει μ όλη του την ένταση,
και η καρδιά της Μποφίλιου που ψηλώνει και μεγαλώνει, το βαλσάκι που χορεύουμε αγκαλιά....
Τα επετειακά
3 σχόλια:
Οι Ευχές μου από καρδιάς, Δήμητρα, Χρόνια Πολλά στον Παναγιωτάκη που τον γνώρισα στο καρότσι του, αν θυμάσαι, στο Μανταμάδο!
Να τον χαίρεστε!
..εδώ σχολιάζουμε;..
ωραία μέρα βρεθήκαμε.. καλώς βρεθήκαμε.. να τον χαίρεσαι το συνονόματο.. έυχομαι να γίνει όσα ποθείς.. κι από μένα.. περισσότερο άνθρωπος.. και περισσότερο ευτυχισμένος.. :) :)
την καληνύχτα μου :) :)
Στράτο, πατριωτέλιμ, σ ευχαριστώ και γω μέσα απ την καρδιά μου, να είσαι γερός δυνατός και να καμαρώνεις και συ τα μικρά και μεγάλα σου θαύματα...πολλά πολλά φιλιά!
Καλώς τον Παναγιώτη λοιπόν, μακάρι, να γίνει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος...
Δημοσίευση σχολίου