Χτες βράδυ και ενώ είχε μπει πρόγραμμα για τον Μεγάλο Γκάτσμπυ σε θερινό,
εκεί κατά τις 10 έκλεισαν τα φώτα.
Διακοπή ρεύματος.
Κάηκε ένας μετασχηματιστής,
μάθαμε αργότερα και βυθίστηκαν όλα τα Μεσόγεια στις σκέψεις και την Αστροφεγγιά.
Φώτισε ο ουρανός.
Πλημμύρα τ αστέρια.
Ξεχύθηκαν στους δρόμους
Μαζί και οι άνθρωποι που είχαν βγει βόλτα στο φως τους
Ήρεμα, χαμηλόφωνα και απλά.
Κάπου πιο εκεί μια συναυλία.
Στο τέλος της, αλλά ίσα που πρόλαβα ν ακούσωδυο τρία τραγούδια.
Δυο τρία ταξίδια.
Και λίγο μετά πριν έρθει το φως,
Ο ήχος των κυμάτων και
Η συντροφιά της θάλασσας.
Το τραγούδι
Φεγγάρι μάγια μου κανες
Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες
και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη
Καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου