Για το πανηγύρι του Άγιου Χαράλαμπου τα χουμε ξαναπεί εδώ
Πέρυσι το καινούριο πανηγύρι στο χωριό, το έζησα από κοντά.
Με τα άλογα σ όλο το χωριό, την περιφορά του Ταύρου
τα καλλιστεία αλόγων,
και το πανηγύρι στο ξωκλήσι στη Χαλίκα.
Είναι ιδιαίτερο το πανηγύρι του Άη Χαρλάμ για το χωριό.
Ίσως επειδή ο Άη Χαρλάμς είναι ο προστάτης των ζώων, και ο Μανταμάδος είναι καθαρά κτηνοτροφική περιοχή.
Ίσως επειδή το μεράκι όλων μας για τα άλογα είναι περίσσειο.
Δεν νομίζω να υπάρχει χωριανός, να μην αγαπάει τα άλογα.
Την περηφάνια τους, την ατίθαση φύση τους, το πόσο αγέρωχα ζώα είναι και ότί για τον καθένα είναι ένα άλογο.
Στην οικογένεια είχαμε πάντα ένα άλογο.
Απ τον παππού μου, στον πατέρα μου, μετά σε μένα και τον αδερφό μου και πλέον, κατά τα φαινόμενα στα μικρά.
Πέρυσι στο πανηγύρι τα τρία αγόρια
Και η καθιερωμένη βόλτα του πατέρα μου,
μεράκι...
Η μετάδοση της αγάπης για τ άλογα
Φέτος δεν είμαι εκεί.
Όμως έχω στείλει αντιπρόσωπο και συνεχιστή πανηγυριώτη.
Είτε πάνω σε γαίδαρο ανεβασμένο
Είτε κανονικά πάνω σε άλογο, να καμαρώνει και να γελάει...
Θα θελα να μουν εκεί από μια γωνιά, ειδικά σήμερα τ απόγευμα που οι πανηγυριώτες επιστρέφουν απ τον άγιο και ξεχύνονται στις γειτονιές για τα κεράσματα , τα και του χρόνου και τις βατακαριές.
Και γω φέτος του χρωστάω μια βατακαριά, την πρώτη του, του μικρού μου πανηγυριώτη.
Όσο για μουσική, ο ήχος είναι ένας για το πανηγύρι.
Κιόρογλου ή Ατ χάβασι ή το σαλβάρι του τυφλού.
Δυνατά και χορεύοντας...
Και του χρόνου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου