Παπάκι

Τσανακλίδου- Παπακωνσταντίνου

 

Χαρούλα- Άσιμος

 

Το Παπάκι - Νικόλας Άσιμος

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ’ αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μα
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Πριν λίγες μέρες, σε ένα ψαχούλεμα στα κουτιά μου,

βρήκα ένα μικρό παπάκι.

Παπάκι μαριονέτα.

Πράσινο, με μια γλώσσα να βγαίνει περιπαιχτικά.

Στα μάτια μου ήρθε η σκηνή και το τραγούδι.

Ζαλισμένη, νυσταγμένη, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος τραγουδούσα το παπάκι.

Ήταν η Πόλυ εκεί- πάντα-,να μου χαιδεύει τα μαλλιά

και να μην επιτρέπει σε κανέναν ,να με ξυπνήσει.

Τούτο το νανούρισμα χρειαζομαι αυτές τις μέρες.

Να βυθιστώ σε ύπνο βαρύ, μονοκόμματο,χωρίς ν ανοίξω τα μάτια

ούτε για μια στιγμή όλο το βράδυ, δίχως γιατί δίχως πόύ πότε πόσο για πόσο.

Γιατί οι ερωτήσεις περιμένουν απαντήσεις.

Και τώρα που οι απαντήσεις στερεύουν σιγά σιγά

χάνεται ο ύπνος.

Και γω απόψε θέλω εναν ύπνο λήθαργο.

Χωρίς σκέψεις σκέψεις σκέψεις και πάλι σκέψεις...

Το δικό μου το νανούρισμα.

Του μεγάλου παραπόνου.