Ευχή

 

Μια ευχή - Ανδριάννα Μπάμπαλη

Δεν ξέρω από που έρχεσαι, δε μοιάζεις με κανένα
μα πάντοτε περίμενα, με πίστη πως θα 'ρθεις
μια θάλασσα περπάτησες, για μένα και για σένα
τα κύματα ησύχασες, μαζί μου να ενωθείς

Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη
σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις
και να μ' αγαπάς
μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι
που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει
για να μ' αγαπάς


Τίποτα δε φοβάμαι πια, σφιχτά κλείνω τα μάτια
σ' αφήνω να με οδηγείς σ' άγνωστα μονοπάτια
εσύ 'σαι μόνο που μπορείς, να μπαίνεις στη σιωπή μου
ν' ακούς την κάθε σκέψη μου, πριν να στην πει η φωνή μου

Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη
σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις
και να μ' αγαπάς
μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι
που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει
για να μ' αγαπάς

Κυριακή βράδυ σκοτεινό αργό μονότονο.

Περιμένωντας ένα αστέρι να ρθει για συντροφιά πέφτωντας,

η ευχή είναι έτοιμη και τραγουδισμένη.

Τα τείχη έτοιμα ν ανέβουν από φόβο.

Απουσία είναι η λέξη.

Και η μοναδική αιτία.

Καλό βράδυ.