Kαι με αφορμη τις παραπάνω φωτογραφίες, και συγκεκριμένα αυτή
ήρθε στο μυαλό μου ένα τραγούδι που είχα χρόνια ν ακούσω
Του φεγγαριού - Γιάννης Νικολάου , Κώστας Χρονάκης
Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ
Ζηλεύγω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει
γιατί θωρεί την π’ αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου σταμάτα
χαιρέτα μου την, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα μου τη, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.
Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
μην, το φεγγάρι, δεις αυγή
γιατί δα ντου ζηλέψεις
Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάξη
να φέγγει, η αγάπη μου
στο σπίτι τζη να φτάξει.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Επειδή το φεγγάρι, μπορεί και ταξιδεύει, εποπτεύει, συντροφεύει,
ακούει φωτίζει και ξεδιαλύνει.
Καλό βράδυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου