Νταή Παναγιώτης

"Μια φορά και έναν καιρό ο κόσμος ήταν μικρός. Άπλωνες το μάτι σου  ίσαμε πέρα , πόσον τόπο έπιανες;; Τόσος ήταν ο κόσμος που γνώριζες,...
Μέσα απ τις διηγήσεις του μπαρμπ' Αχιλλέα ένα όνομα κυριαρχούσε πάνω απ όλα τ άλλα, όνομα  που τον συγκινούσε, τον συνάρπαζε, τον ξεσήκωνε και του φερνε δάκρυα στα μάτια. Τ όνομα του πιο αγαπητού συντρόφου του, του αρχηγού του, του Νταή Παναγιώτη. Αυτός λογαριαζόταν το πρώτο παλικάρι (του καπταν Νικήτα ) ανάμεσα στους λίγους ψημένους και αποφασισμένους ανθρώπους της εποχής του. Αυτός κουμαντάριζε τις παράνομες κομπανίες, οργάνωνε τις μεγάλες δουλειές, ναύλωνε τα καίκια και τους καραβοκύρηδες πλασάριζε με ανθρώπους του τα κοντραμπάντα. Αυτός στο τέλος έβγαζε το μερίδιο του καθενού.
-Ήταν παλικάρι όπως σας τολέω. Είχε μια φωτιά στα μάτια , και καλοσύνη , ντομπροσύνη και περηφάνεια.Ένα βουνό, τη μια στιγμή, μια θάλασσα την άλλη. Σαν έστηνε το δυο του ποδάρια 'πα στο χώμα και άνοιγε τα χέρια του, και ας ήσουνα και θεριό, δεν μπορούσες να τον κουνήσεις απ τον τόπο του.Κάποτες , έμπαινε η θάλασσα μέσα στο βουνό φουρτούνιαζεν ο κόσμος σκοτείνιαζεν ο τόπος.
Τότες αλαργέναμε από κοντά του, σακιντούσαμε να περάσει η φουρτούνα , να κατακάτσει η μάνητα του βουνού.Σαν γαλήνευε μαζευόμαστε πάλι κοντά του όπως τα σαλιγκάρια ξετρυπώνουν στον ήλιο άμα τραβηχτεί το σύννεφο της βροχής.
Ήταν παλικάρι που δεν είχε άλλο, που δεν το βάζει ο νους σας. Είχε γίνει βραχνάς για τους Τούρκους της Μυτιλήνης, της Πόλης, της Σμύρνης, του Αιβαλιού. Τους Ρωμιούς- λέει ο μπαρμπ' Αχιλλέας- δεν τους έβλαψε ποτές, δεν δυνάστεψε κανέναν. Όποτε έλαχε τους βοήθησε, και τους προστάτεψε.
Ήταν ένας άντρας, απ τα μικράτα του...''


Το βιβλίο Νταή Παναγιώτης  του Κλεάνθη Παλαιολόγου,έπεσε πρώτη φορά στα χέρια μου σε μικρή ηλικία.
Πρέπει να ήμουν το πολύ έκτη δημοτικού.
Το διάβασα με λαχτάρα, σαν να διάβαζα τη βιογραφία του ντόπιου Ηρακλή.
 Με τους άθλους και τα κατορθώματα του.
 Τουρκοκρατία, πειρατές, καίκια, παρανομία, έρωτας, αγάπη, πόνος, μάχες ,νίκη, δύναμη , τραγούδι, όλα αυτά μαζί έδωσαν στο πρόσωπο του Νταή μυθική υπόσταση.
Το βιβλίο αυτό τότε πέρασε απ τα χέρια όλων μας, τα δικά μου, της γιαγιάς, του αδερφού, της μάνας, του πατέρα.
Και ίσως γι αυτό είναι τόσο σημαντικό βιβλίο για μένα.
Γιατί είναι το μοναδικό  βιβλίο που είχα μοιραστεί με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.
Φέτος το Νοέμβρη εμφανίστηκε μπροστά μου ξανά.
Σ ένα φιλανθρωπικό παζάρι που διοργανώθηκε στη δουλειά.
Και ήξερα οτι ήταν εκεί για να το αποκτήσω εγώ.
Να ταξιδέψω ξανά σε παραμύθια και ιστορία, μύθους και πραγματικότητα, σε στεριά και θάλασσα, ναδιαβάσω σαν παραμύθι αποσπάσματα στον μικρό μου Ήλιο την ώρα του ύπνου, να το επιστρέψω στο αδέρφι μου το καλοκαίρι, να αφηγηθώ σελίδες του στους αγαπημένους μου...
Και μετά να μείνει στη βιβλιοθήκη φυλαγμένο καλά,  μέχρι να μπορεί να το  διαβάσει ο δικός μου ''Νταής Παναγιώτης'' σε λίγα χρόνια...