Φανταστικά όντα...

Στο βιβλιοπωλείο του χωριού φέτος το καλοκαίρι, βρήκα και αγόρασα την  "Εγκυκλοπαίδεια των φανταστικών όντων" του Judy Allen.
Ένας οδηγός για τον κόσμο των φανταστικών όντων -από τα ξωτικά και τους δράκους ως τα βαμπίρ και τους μάγους.
Έχει εξελιχθεί σ ένα απ τα αγαπημένα παραμύθια του Παναγιώτη μου. Και σίγουρα δεν είναι μόνο το μυαλό ενός παιδιού, ο τόπος που η  φαντασία γίνεται πιο δυνατή  απ την πραγματικότητα. Εκεί που μαγεία, λογική, φαντασία, ευχή,καλπασμός, εκδίκηση, μάχη, γίνονται θρύλος και αυτόματα οι κόρες στα μικρά του μάτια διαστέλλονται από το θαυμασμό που μόνο ένα μικρό παιδί μπορεί να δείξει...

Κεφάλαιο Ένα

Αερικά

Νάνοι , ξωτικά, τελώνια, γκόμπλιν, λέπρεκον, μπράουνι...
Αυτά είναι μερικά από τα ονόματα που δίνονται εδώ και αιώνες στα αερικά που ζουν στον κόσμο της φαντασίας, μέσα στους θρύλους και στις παραδόσεις των λαών όλου του κόσμου.
Πολλά απ αυτά είναι καλά και ευγενικά με τους ανθρώπους, άλλα είναι πονηρά και πανούργα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως , η επαφή του ανθρώπου μαζί τους θεωρείται πολύ επικίνδυνη.

Νεράιδες και ξωτικά

Οι άνθρωποι πιστεύουν στις νεράιδες και στα ξωτικά από τα πολύ παλιά χρόνια.Στη μεσαιωνική Ευρώπη νεράιδες έλεγαν τις γυναίκες που είχαν μαγικές δυνάμεις.Όσο για την εικόνα της όμορφης αέρινης νεράιδας με τα διάφανα φτερά, αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κείμενα του τέλους του  18ου αιώνα
Αν και οι νεράιδες χορεύουν και τραγουδούν στο ύπαιθρο, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να τις δουν . Τα σημάδια , όμως , από το χορό τους στο γρασίδι (ένας κύκλος τις περισσότερες φορές) είναι εμφανή σε όλους.
Τα περισσότερα αερικά είναι μικροσκοπικά , αλλά υπάρχουν και ψηλά, ογκώδη αερικά, ενώ οι νεράιδες είναι συνήθως ανθρωπόμορφες.
Αν τις έβλεπε όμως κανείς από πίσω, θα διαπίστωνε πως έχουν μια τρύπα στην πλάτη.

Ξωτικά του κόσμου

Τα ξωτικά ζουν και κινούνται συνήθως σε ομάδες όπως τα πατού-παϊαρέ των Μαορί στη Νέα Ζηλανδία.Ζουν συνήθως πάνω στα δέντρα και εμφανίζονται στην ομίχλη.Τους αρέσει ο χορός και το τραγούδι.Πολλές φορές μαθαίνουν στους ανθρώπους να κάνουν μαγικά, αλλά αν καλέσουν κάποιον να πάει κοντά τους, τον αφήνουν να χαθεί στο δάσος.
Μερικά ξωτικά, όπως για παράδειγμα τα λεπρεκόν της Ιρλανδίας, είναι μοναχικά.Τα λέπρεκον θεωρούνται πολύ πλούσια και δεν είναι λίγες οι φορές που τα έχουν πάρει από πίσω κυνηγοί ή ξυλοκόποι, με σκοπό να ανακαλύψουν το μέρος όπου κρύβουν τους θησαυρούς τους. Αυτά όμως τουα αναγκάζουν να κάνουν γύρους στο δάσος , μέχρι που τους αφήνουν κάπου μόνους, δίχως φυσικά να τους αποκαλύψουν το θησαυρό τους.

Τα αερικά και οι άνθρωποι.

Στα παραμύθια οι καλές νεράιδες δίνουν συνήθως την ευχή τους ή βοηθάνε τον ήρωα κάτω από προυποθέσεις.
Η Σταχτοπούτα , για παράδειγμα, είναι υποχρεωμένη να γυρίσει στο σπίτι της τα μεσάνυχτα, την ώρα που διαλύονται τα μάγια.
Ένας άνθρωπος που θα  τον πληρώσουν τα ξωτικά επειδή τα βοήθησε δεν πρέπει να κοιτάξει τα νομίσματα γιατί θα μετατραπούν αμέσως σε ξερά φύλλα.
Τα περισσότερα ξωτικά αρκούνται σε μια μικρή καθημερινή προσφορά ή ένα δώρο ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους.
Έτσι πολύ συχνά οι άνθρωποι τους κόβουν ένα μικρό κομμάτι από ένα ΄φρέσκο καρβέλι ψωμί ή τους αφήνουν λίγο από το γάλα της αγελάδας που μόλις έχουν αρμέξει.

Αν και τα αερικά παρουσιάζονται πολλές φορές γενναιόδωρα και με ειρηνικές διαθέσεις απέναντι στους ανθρώπους , αυτοί συχνά δε διστάζουν να ανακατευτούν στη ζωή τους ή και να τα αιχμαλωτίσουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
Τα αερικά όμως καταφέρνουν πάντα να ξεφεύγουν.Καμιά φορά κλέβουν ζώα τρόφιμα ακόμα και μωρά στη θέση των οποίων αφήνουν τα δικά τους.Τέτοια αερικά με κακές διαθέσεις τα ονομάζουμε τελώνια.

Σε πολλούς θρύλους οι νεράιδες ερωτεύνται όμορφους νεαρούς και τους κλείνουν σ ένα μαγικό κύκλο δύναμης από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.Ακόμα σε πολλές περιπτώσεις , όταν κάποιο ξωτικό κλέψει ένα μωρό ανθρώπων, προσπαθεί να απαγάγει και μια νταντά να το φροντίζει.

Αν βρεθεί κάποιος θνητός στον κόσμο των αερικών, τότε δεν πρέπει να αγγίξει την τροφή τους , γιατί αλλιώς θα μείνει για πάντα μαζί τους.Όσοι κατάφεραν να ξαναγυρίσουν από εκεί λένε πως ο χρόνος κυλάει πολύ διαφορετικά απ΄ότι στο δικό μας κόσμο. Μια δική τους μέρα μπορεί να αντιστοιχεί σε πολλά χρόνια στον κόσμο τω ανθρώπων.

Οι καλές νεράιδες έχουν δανειστεί τη μορφή τους από τις Μοίρες της ελληνικής και ρωμαικής μυθολογίας. Στη σκανδιναβική μυθολογία ονομάζονται Νόρν. Οι Μοίρες παρουσιάζονται πάντα ανά τρεις και πολλοί υποστηρίζουν πως ορίζουν τη μοίρα του καθενόε, ενώ άλλοι πως προλέγουν το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση όμως, γνέθουν το νήμα της ζωής του καθενός , κι όταν το κόβουν.η ζωή αυτή τελειώνει.

Στους μύθους για τις Σκανδιναβές Νόρν, οι νεράιδες επισκέπτονται τα νεογέννητα και ανακοινώνουν το μέλλον τους. Με τον καιρό δημιουργήθηκε η πεποίθηση πως οι Νόρν έφερναν δώρα στα νεογέννητα- όχι υλικά αγαθά αλλά καλοτυχία και ικανότητες. Έτσι έγιναν γνωστές σ όλη την Ευρώπη ως οι καλές νεράιδες-νονές, οι οποίες εμφανίζονται άλλτε ανά επτά, άλλοτε ανά δώδεκα,κι άλλοτε περισσότερες μαζί. Με την πάροδο των χρόνων όμως άλλαξε και η συμπεριφορά τους. Η  Σταχτοπούτα για παραδειγμα συνάντησε την καλή νεράιδα -νονά της όταν ήταν μεγάλη.

 

Και κάπου εκεί ,ανάμεσα σε μυθολογίες, σε παραμύθια και όνειρο αφήνω τα στοιχειά της μέρας και της νύχτας , της στεριάς και της θάλασσας να με στοιχειώσουν, να με πλαισιώσουν να με βοηθήσουν  να πλάθω ένα παραμύθι χωρίς αρχή, δίχως τέλος, αληθινό ή ψεύτικο με λόγια ή χωρίς, με παρουσία ή κενό. Με οδηγούν , με δυναμώνουν, με κάνουν να ονειροπολώ, να ταξιδεύω, να τραγουδάω , να θυμώνω, να γελάω, να φωνάζω, να αντέχω, να προσπαθώ και να παλεύω τα δικά μου στοιχειά.

Να γκρεμίζω τείχη και οχυρά.

Και απόψε, αφού τους έβαλα για ύπνο πριν λίγο, μετά το φιλί, και πριν το απαλό κλείσιμο της πόρτας τους,

άφησα μια ανάσα βαθειά, ανακούφισης, ευχαριστίας, στη νεράιδα που συντροφεύει τ αγγελούδια μου στον ύπνο τους και κάνει τις μέρες μας να λάμπουν έτσι...

Σαν από παραμύθι βγαλμένες...