Κρυφτό

 

 

Κρυφτό

 

 

Αχ, πουλί ,μου τρελό,
έχεις πετάξει,
παίζεις πάλι κρυφτό,
δεν είσαι εντάξει
κι αυτό θα στο κρατώ.

Ξέρω θα ΄ρθει η στιγμή και για σένα
που όλοι οι δρόμοι θα βγάζουν σε μένα,
μα εγώ θα σου κρυφτώ.
Θα με ψάχνεις σε σώματα ξένα
μα ποτέ δε θα βρίσκεις κανένα.
Εγώ θα σου κρυφτώ,
θα σου κρυφτώ.

Μου ΄χεις κλέψει καρδιά
και περηφάνια.
Ταξιδεύω τυφλά
στα ίδια λιμάνια.

Ξέρω θα ΄ρθει η στιγμή και για σένα
που όλοι οι δρόμοι θα βγάζουν σε μένα,
μα εγώ θα σου κρυφτώ.
Όσα τώρα κρατάς κλειδωμένα
θα ΄ναι μάταια και άδεια και ξένα.
Εγώ θα σου κρυφτώ,
θα σου κρυφτώ

 

 

 

Οι λέξεις δεν σιμώνουν απόψε.

Θαρρείς και εξάντλησαν την αρνητική τους δύναμη το πρωί.

Εκεί, στην αλλαγή του καιρού.

Τούτος ο Μάρτης έχει φυλαγμένα πολλά.

Αλλαγές καιρού.

Η θάλασσα όποτε γυρνάει ο καιρός, αγγίζει το πιο βαθύ γκρίζο τ ουρανού και αρνείται.

Κλείνει μάτια, ορθώνει τείχη και ανατριχιάζει.

Μάλλον του φόβου ρυτίδιασμα.

Εύηχες λέξεις τρόμου.

Ανώμαλα προσγειώνονται.

Το απόγευμα ο ήλιος βγήκε πάλι αργα νωχελικά σχεδόν παραδόθηκε.

Στολίστηκε από χαμόγελια, χορούς και πάρτυ.

Και γατζωματα.

Εξαρτήσεις.Πλήθυναν.

Ο ήλιος βγήκε και ας γύρισε ο καιρός.

Γιατί αυτή είναι η μαγεία της Άνοιξης.

Ότι και να γίνει ξέρεις οτι είναι εκεί.

Και ας χιονίζει.

Και αυτό από μόνο του φτάνει.

Ακόμα και για 5 λεπτά τη βδομάδα, μου αρκεί.

Βίαια, βάναυσα ή γλυκά.

Με όπλα ή αγκαλιά.

Η άνοιξη είναι εδώ και αυτό είναι το μόνο χειροπιαστό.

Μόνο η νύχτα, καλός σύμβουλος, κακός αγωγός -εκκρεμότητα μόνιμη...

Βράδιασε πάλι...

 

 

Αντίστροφη μέτρηση

 

Την μοναξιά σου είδα και φοβήθηκα
στο βλέμμα σου το σκοτεινό θυμήθηκα
την περασμένη μου ζωή
πόσο με τρόμαξες

Κι ένα πρωί το άγγιγμα σου
ήρθε σαν ξύπνημα
μα μέχρι να νυχτώσει
είχε γίνει δίλημμα
της μετρημένης μου ζωής
Πόσο με τρόμαξες

Μες του κορμιού μου
την τρελή την εγκατάλειψη
είδα το έργο της ζωής μου
σ’επανάληψη
Κι είπα να τρέξω να κρυφτώ
και τώρα που αρχίζει
η αντίστροφη μέτρηση
αρχίζω να μετράω εγώ
και φύγε πρώτα εσύ
πάρε και τη φωτιά μαζί
Να μην θυμάμαι πια