Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Του έρωτα - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

τὸ φιλὶ
ἑνώνει πιὸ πολὺ
ἀπ᾿ τὸ κορμὶ
γι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουν
οἱ πιὸ πολλοὶ
 
 
 
Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.

Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.

Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.

Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.
 
 
Mε κατάνυξη

'Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.
 
 
αφαίρεσε τη νύχτα απ’ τα μάτια σου –
πώς να παλέψω μόνος με τους δυό σας;


 
Η μελανιά που μου κανες στο στήθος
είναι η καλύτερη απόδειξη
πως λύσσιαξες κι εσύ απο μοναξιά...
 

 

Ἀναστολή

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.
 
 

Όταν σε περιμένω

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους,
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά,
ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿ ἕναν ὑπάλληλο,
κι ἐκλιπαροῦν μὲ μία αἴτηση στὸ χέρι
γιὰ μία ὑπογραφή, γιὰ μία ψευτοσύνταξη.
Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
γίνομαι ἕνα με τοὺς τσαλακωμένους.

 
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις…
όσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους – μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα, ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια.. Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα. Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει…
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει…


 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. τα ποιήματα παραπάνω είναι από κάποια συγκεκριμένη ποιητική συλλογη? και επισης πιο συγκεκριμενα, ο στιχος "η μελανια που μου κανες στο στηθος ειναι η μοναδικη αποδειξη πως λύσσιξες και εσυ απο μοναξιά είναι συνέχεια από καποιο άλλο ποιημα ή ειναι ανεξαρτητο χωρικο? υπάρχει σε κάποιο βιβλιο? ευχαριστω!!

Δήμητρα είπε...

Καλησπέρα, απόσπασμα από τα μικρά ποιήματα είναι, http://www.politeianet.gr/books/9789607827098-christianopoulos-ntinos-ianos-mikra-poiimata-197044 το βιβλίο...

Πού πήγε;;