Πέτυχα στο διαδίκτυο ένα ενδιαφέρον άρθρο...
Αλήθεια, γνωρίζετε την πραγματική σχέση μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού; Καθώς δεν υποστηρίζω καμία από τις δύο ομάδες για ευνόητους λόγους, πιστεύω πως είμαι σε θέση να κάνω μία αντικειμενική ανάλυση στο άρθρο που ακολουθεί.
Αρχικά λοιπόν, τις δύο ομάδες χώριζε ένα χάος κοινωνικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό.
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ( έτος ίδρυσης 1908 ) εθεωρούντο ευκατάστατοι και άτομα που είχαν πρόσβαση στην πολιτική της χώρας.
Από την άλλη οι οπαδοί του Ολυμπιακού, άνηκαν στην πλειοψηφία τους στα μεσαία και κατώτερα στρώματα της προσφυγιάς και εργατιάς.
Από το 1925 που ιδρύθηκε η ομάδα του Πειραιά μέχρι την 1η Ιουνίου του 1930, οι δύο ομάδες έτρεφαν αισθήματα σεβασμού η μία για την άλλην.
Μία σειρά γεγονότων όμως επρόκειτο να αλλάξουν για πάντα την σχέση των δύο ομάδων!
Όλα ξεκίνησαν σε εκείνο τον αγώνα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, την 1η Ιούνη του 1930. Την ημέρα εκείνη, ούτε οι 8000 οπαδοί του Παναθηναϊκού που βρισκόντουσαν στην Λεωφόρο, αλλά ούτε και οι 3500 οπαδοί του Ολυμπιακού που είχαν κατακλύσει λόγω οικονομικών δυσκολιών τον λόφο του Λυκαβηττού, μπορούσαν να φανταστούν τι θα συνέβαινε.
Ο αγώνας που ακολούθησε ήταν μία πραγματική συντριβή για την ομάδα του Πειραιά. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό με το ταπεινωτικό σκορ, 8-2, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, οι οπαδοί του τριφυλλιού μετά το τέλους του αγώνα, περιφέρουν στο γήπεδο ένα φέρετρο με το έμβλημα του Ολυμπιακού, να το κοσμεί.
Η πληγωμένη φτωχολογιά του Πειραιά δεν αντέχει τον εξευτελισμό. Η βεντέτα μόλις τώρα ξεκινάει! Η κατάσταση εκτραχύνεται το 1936, όταν ο Ολυμπιακός πετυχαίνει νίκη, με σκορ 6-1, εναντίον του Παναθηναϊκού! Το 1957, ο Ολυμπιακός κερδίζει το πρωτάθλημα για τέταρτη συνεχόμενη φορά και τότε αποκτά το προσωνύμιο "Θρύλος".
Διαβάστε τώρα τι έγινε το 1962, στον τελικό κυπέλλου εν μέσω καύσωνα. Ο Ελβετός διαιτητής κρατά το πρώτο ημίχρονο 65’ και το δεύτερο 44’!! Οι παίκτες των δύο ομάδων χάνουν το ένα γκολ μετά το άλλο. Σιγά σιγά πέφτει το σκοτάδι και ο διαιτητής καθώς δεν βλέπει την μπάλα διακόπτει τον αγώνα στο έβδομο λεπτό της παράτασης.
Οι οπαδοί θεωρώντας πως το παιχνίδι ήταν δρομολογημένο να κριθεί στο κέρμα (καθώς δεν υπήρχαν πέναλτι, συνήθιζαν να ρίζνουν ένα κέρμα κορώνα-γράμματα για να βγάλουν τον νικητή), αρχίζουν να πετάνε αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο.
Καμία από τις δύο ομάδες δεν βγήκε νικήτρια. Δύο χρόνια αργότερα, στον ημιτελικό κυπέλλου, η κατάσταση είναι πλέον γελοία αφού όταν η μπάλα κατέληγε σε οπαδούς που την έκαναν χίλια κομμάτια με στιλέτα!
Χρόνια αργότερα, λίγο πριν την επαγγελματοποίηση του πρωταθλήματος, ο Νταϊάφας και ο Βαρδινογιάννης παίζουν τάβλι (!) για να μοιράσουν τις ομάδες! Το 1979 μέχρι το 1983 ο Ολυμπιακός κάνει θραύσει, αλλά καθώς ο Πρόεδρος της ομάδας δεν διέθετε χρήματα, οι παίκτες αυτομόλησαν στον παναθηναϊκό.
Το 1989 η έχθρα γίνεται μεγαλύτερη και πιό οριστική από ποτέ. Είχε προηγηθεί και η παράνομη ελληνοποίηση του παίκτη του Πανθηναϊκού Χουάν Ραμόν Ρότσα, το 1981
Όταν το 1988 ο Γιώργος Κοσκώτας εξασφαλίζει για τον Ολυμπιακό τα πράσινα ινδάλματα Αντωνίου και Σαραβάκο, οι ερυθρόλευκοι νιώθουν πως παίρνουν το αίμα τους πίσω. Δεν προλαβαίνουν όμως γιατί ξεσπά το σκάνδαλο "Κοσκωτά", ο πρόεδρος κλείνεται στην φυλακή και αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας ο Σαλιαρέλης.
Εν ολίγοις, η δεκαετία 1985-1995 ήταν μαύρη για τους Ολυμπιακούς, όμως τα πράγματα άλλαξαν σιγά σιγά και μέχρι τώρα έχουν κατακτήσει επί σειρά ετών το πρωτάθλημα
Επειδή σήμερα είχα μια κουβέντα σχετικά με το ποιοί θεωρούνται "φλώροι" και ποιοί παιδιά της εργατιάς, και του μόχθου.
Όπως και κάθετι κόκκινο...
Αλήθεια, γνωρίζετε την πραγματική σχέση μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού; Καθώς δεν υποστηρίζω καμία από τις δύο ομάδες για ευνόητους λόγους, πιστεύω πως είμαι σε θέση να κάνω μία αντικειμενική ανάλυση στο άρθρο που ακολουθεί.
Αρχικά λοιπόν, τις δύο ομάδες χώριζε ένα χάος κοινωνικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό.
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ( έτος ίδρυσης 1908 ) εθεωρούντο ευκατάστατοι και άτομα που είχαν πρόσβαση στην πολιτική της χώρας.Από την άλλη οι οπαδοί του Ολυμπιακού, άνηκαν στην πλειοψηφία τους στα μεσαία και κατώτερα στρώματα της προσφυγιάς και εργατιάς.
Από το 1925 που ιδρύθηκε η ομάδα του Πειραιά μέχρι την 1η Ιουνίου του 1930, οι δύο ομάδες έτρεφαν αισθήματα σεβασμού η μία για την άλλην.
Μία σειρά γεγονότων όμως επρόκειτο να αλλάξουν για πάντα την σχέση των δύο ομάδων!
Όλα ξεκίνησαν σε εκείνο τον αγώνα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, την 1η Ιούνη του 1930. Την ημέρα εκείνη, ούτε οι 8000 οπαδοί του Παναθηναϊκού που βρισκόντουσαν στην Λεωφόρο, αλλά ούτε και οι 3500 οπαδοί του Ολυμπιακού που είχαν κατακλύσει λόγω οικονομικών δυσκολιών τον λόφο του Λυκαβηττού, μπορούσαν να φανταστούν τι θα συνέβαινε.
Ο αγώνας που ακολούθησε ήταν μία πραγματική συντριβή για την ομάδα του Πειραιά. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό με το ταπεινωτικό σκορ, 8-2, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, οι οπαδοί του τριφυλλιού μετά το τέλους του αγώνα, περιφέρουν στο γήπεδο ένα φέρετρο με το έμβλημα του Ολυμπιακού, να το κοσμεί.
Η πληγωμένη φτωχολογιά του Πειραιά δεν αντέχει τον εξευτελισμό. Η βεντέτα μόλις τώρα ξεκινάει! Η κατάσταση εκτραχύνεται το 1936, όταν ο Ολυμπιακός πετυχαίνει νίκη, με σκορ 6-1, εναντίον του Παναθηναϊκού! Το 1957, ο Ολυμπιακός κερδίζει το πρωτάθλημα για τέταρτη συνεχόμενη φορά και τότε αποκτά το προσωνύμιο "Θρύλος".
Διαβάστε τώρα τι έγινε το 1962, στον τελικό κυπέλλου εν μέσω καύσωνα. Ο Ελβετός διαιτητής κρατά το πρώτο ημίχρονο 65’ και το δεύτερο 44’!! Οι παίκτες των δύο ομάδων χάνουν το ένα γκολ μετά το άλλο. Σιγά σιγά πέφτει το σκοτάδι και ο διαιτητής καθώς δεν βλέπει την μπάλα διακόπτει τον αγώνα στο έβδομο λεπτό της παράτασης. Οι οπαδοί θεωρώντας πως το παιχνίδι ήταν δρομολογημένο να κριθεί στο κέρμα (καθώς δεν υπήρχαν πέναλτι, συνήθιζαν να ρίζνουν ένα κέρμα κορώνα-γράμματα για να βγάλουν τον νικητή), αρχίζουν να πετάνε αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο.
Καμία από τις δύο ομάδες δεν βγήκε νικήτρια. Δύο χρόνια αργότερα, στον ημιτελικό κυπέλλου, η κατάσταση είναι πλέον γελοία αφού όταν η μπάλα κατέληγε σε οπαδούς που την έκαναν χίλια κομμάτια με στιλέτα!
Χρόνια αργότερα, λίγο πριν την επαγγελματοποίηση του πρωταθλήματος, ο Νταϊάφας και ο Βαρδινογιάννης παίζουν τάβλι (!) για να μοιράσουν τις ομάδες! Το 1979 μέχρι το 1983 ο Ολυμπιακός κάνει θραύσει, αλλά καθώς ο Πρόεδρος της ομάδας δεν διέθετε χρήματα, οι παίκτες αυτομόλησαν στον παναθηναϊκό.
Το 1989 η έχθρα γίνεται μεγαλύτερη και πιό οριστική από ποτέ. Είχε προηγηθεί και η παράνομη ελληνοποίηση του παίκτη του Πανθηναϊκού Χουάν Ραμόν Ρότσα, το 1981
Όταν το 1988 ο Γιώργος Κοσκώτας εξασφαλίζει για τον Ολυμπιακό τα πράσινα ινδάλματα Αντωνίου και Σαραβάκο, οι ερυθρόλευκοι νιώθουν πως παίρνουν το αίμα τους πίσω. Δεν προλαβαίνουν όμως γιατί ξεσπά το σκάνδαλο "Κοσκωτά", ο πρόεδρος κλείνεται στην φυλακή και αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας ο Σαλιαρέλης.
Εν ολίγοις, η δεκαετία 1985-1995 ήταν μαύρη για τους Ολυμπιακούς, όμως τα πράγματα άλλαξαν σιγά σιγά και μέχρι τώρα έχουν κατακτήσει επί σειρά ετών το πρωτάθλημα
Επειδή σήμερα είχα μια κουβέντα σχετικά με το ποιοί θεωρούνται "φλώροι" και ποιοί παιδιά της εργατιάς, και του μόχθου.
Όπως και κάθετι κόκκινο...
Και για να μην ξεχνιόμαστε, επειδή το πιο μελανό σημείο στην ιστορία των βάζελων είναι η χούντα, -όταν ο κοσμάκης έτρωγε ξύλο, και οι χουντικοί χρησιμοποιούσαν τον βάζελο σαν μέσο παραπλάνησης οχλαγωγίας και ύπνου-
δια στόματος Δέσποινας Παπαδοπούλου η παραδοχή.
Να το χαίρεστε λοιπόν το Γουέμπλει....
Πουκαμισάκι;;;:P:P:P
2 σχόλια:
Τέτοια αίσχη από τότε... Για φαντάσου...
Eλληνικό ποδόσφαιρο λέγεται...
Δημοσίευση σχολίου