Θράκα

 

 

Ήταν πάντα η φωτιά μάλλον ο πιο μεγάλος φόβος μου.

Από τότε στα 10, που έβλεπα,τον μπάρμπα στα κεραμίδια, να προσπαθει να σώσει ένα σπίτι.

Και μετά πάλι   απέναντι  ο πατέρας να ποτίζει τους τοίχους του μαγαζιού απ τη στέγη,  μην τυχόν και καεί μαζί με το διπλανό σπίτι.

Και οι καμπάνες του χωριού στην κάθε φωτιά.

Όποια ώρα...

Και τούτα τα καλοκαίρια του άγχους στο σπίτι,

 κάθε που ακούω σειρήνα πυροσβεστικού.

Τα καλοκαίρια της φωτιάς.

Η πλήρης απώλεια ελέγχου.

Άλλος ένας λόγος λατρείας του νερού..

Γιατί το νερό μπορεί να επαναφέρει τον έλεγχο.

Η φωτιά.

Το άγχος της φωτιάς.

Και τούτη η φωτιά που σιγοκαίει το τελευταίο καιρό.

Που άρχισε και μεγαλώνει.

Και φοβίζει.

Έχω ένα τείχος.

Λογική.

Σαν φράγμα

 Να κρατάει  νερό αποθηκευμένο.

Άλλο τίποτα δεν έχω.

Μια ματιά μαγεμένη απ τη φωτιά,- αποδυνάμωμένη.

 Πόδια καθηλωμένα στο έδαφος.

Άφεση.

Ήλιοι φωτεινοί τα μάτια τότε.

Καταμεσής της νύχτας.

Σπίθες.

Απ αυτές που πετάγονται και κάνουν τη θράκα λαίλαπα.

Σταθερή και υψώνεται.

Πυρκαγιά και φοβίζει.

Θεριεύει.

Ανταριάζει.και φτάνει εδώ απέναντι.

Στα μάτια.

Ίσα.

Σταθερά.

Σίγουρα.

Μόνο τότε χαμηλώνει, γλυκαίνει και λυγίζει.

 Για μια στιγμή.

Μέχρι που θα την φυσήξει ο λίβας.

Και θα γίνει πιο επικίνδυνη στο διάβα της.

Και είναι απ τις φωτιές που κρατάν γερά το κόκκινο.

Το κόκκινο της έλξης.

Της δύναμης.

Και μένα από παιδί όλα τα όνειρα μου βαφόταν κόκκινα.

Καληνύχτα.

Ανατολικός απόψε.

Κατευθείαν απ το νησί.

 

 

Φωτιά μου - Μίλτος Πασχαλίδης

Με χάδια τρομαγμένα , με κουρασμένα χάδια
Του νου μου τα σκοτάδια απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω και πάω οπου με πάει
Αυτό που με σκορπάει σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσυ κι αέρας στο σύνορο τουτης της μέρας
τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου
χρυσομαλλο δέρας !
Φωτιά μου εσυ κι αέρας στο σύνορο τουτης της μέρας
το χέρι σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας!

Μονάχη μες στους ξένους και μες τους φίλους μόνη
Να ξερα τι σε σώνει στον πόνο στη χαρά
Γυαλλι που δεν ραγίζει θα βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω με δανικά φτερά

Φωτιά μου εσυ κι αέρας στο σύνορο τουτης της μέρας
τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου
χρυσομαλλο δέρας !
Φωτιά μου εσυ κι αέρας στο σύνορο τουτης της μέρας
το χέρι σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας!

Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι
Κι εγώ μικρό στολίδι στον ασπρο σου λαιμό
Θα πώ ενα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα ματια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ

Θα πώ ενα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα ματια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ

Θα πώ ενα τραγούδι σήκω να το χορέψεις
Τα ματια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ