Γλυκιά φυλακή

Τούτη η Σελήνη ήρθε σαν την σφραγίδα της Τετάρτης

 Η Πανσέληνος τ Απρίλη.

 

Η προαναγγελία της

Αγαπήθηκε αυτόματα.



 Μέχρι που νυχτωσε στο μπαλκόνι μου

Φεγγάρι γεμάτο.

Πανσέληνος και να σκορπίζει

Φόρτιση από χτες.

Συναίσθημα μέχρι σήμερα.

Απ τον ουρανό μέχρι το βυθό της γης.

Νύχτωσε.

Δρόμοι στη θάλασσα.

Πάει...

Το φούσκωμα.

Η λύτρωση.

Πάλι απ  τη θάλασσα.

Κύμα που σκάει στα βράχια, και γεμίζει μάτια και στόμα

αλμυρές σταγόνες.

Μόνο το καράβι μου σταθερό, ακλόνητο, στιβαρό στην φουρτούνα.

Νίκη.

Πάλι.

Ούτε εφιάλτες ούτε δισταγμοί.

Ένα ποίημα απ το πουθενά,

Λειβαδίτης της ψυχής μου και της νιότης μου.

Και εκεί που μπαίνει ετούτο εδώ είναι μαζί με τ ανέγγιχτα

τα απ αλλού φερμένα.

Τραγούδι  δανεισμένο απ την περασμένη Παρασκευή.

στιγμή τόσο δυνατή,

που μπορεί να κάνει δυό χέρια να σφίγγονται γροθιές.

Εικόνα.

 

 

 

Συμφωνία αρ. 1 Τάσος Λειβαδίτης

Τα χέρια μου είναι δυο βαρειά άχρηστα ζώα αφού δεν σ’ αγκαλιάζουν

μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελο σου

θάθελα να συντρίψω με τις γροθιές μου τους δρόμους, τα λεωφορεία, τα τραμ

που κάποτε μας πήγαιναν στην ευτυχία

και να φτιάξω μια πόλη ερειπωμένη απ’ την πελώρια απουσία σου…

Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω.

—

 

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Nick Cave
Ερμηνεία: Διονύσης Τσακνής - Μελίνα Κανά
Original lyrics: Nick Cave
Πρώτη εκτέλεση: Nick Cave - Kylie Minogue

Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι

Με την πρώτη ματιά, όλα ήρθαν απλά
Σαν είδα στο γέλιο σου φως
Μια σταγόνα στο χιόνι με αίμα
Σε θέλω κι ας είσαι φωτιά και λυγμός

Στο μισό της στιγμής, στο νερό της βροχής
Στο βάθος εκεί, η σιωπή μου μιλάει
Ανθός και αγκάθι φθηνής εποχής
Μ' αντέχω θα δεις στον καιρό που κυλάει

Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι

Πώς να διώξω τη λύπη μακριά σου
Της ανάσας μου να σου δώσω την πνοή
Σε τέτοιο καιρό, καραβάκι μικρό
Πώς να σωθείς στων πολλών τη βουή

Εγώ ζω σα σκιά, μη με ψάχνεις εδώ
Ποτάμι θολό που περνάει μπροστά σου
Μην κάνεις το λάθος και μπεις στο νερό
Τη θλίψη για πάντα θα έχεις κοντά σου

Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι

Στα μαύρα φτερά της ψυχής μου
Ήρθες και πάλι εδώ να κρυφτείς
Μα ο έρωτας είναι γλυκιά φυλακή
Που δεν την αντέχει στο τέλος κανείς

Μα όσο κι αν θέλεις να μείνεις εδώ
Θα σε πάρω μαζί με οδηγό μου το πάθος
Σ' αυτό το ποτάμι και στον άγριο βυθό
Κι ας το ξέρω πως ήτανε όλα ένα λάθος

Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίο

 

Καληνύχτα και φιλί.