Συμπτώσεις

 

Ψυχές και σώματα - Χαρούλα Αλεξίου

Στην προηγούμενη ζωή μου είχα φτάσει
Να σ’ αγαπήσω, να σε νιώσω, να σε βρω
Κι ύστερα απ’ αυτό μ’ είχες καταδικάσει
Ως την επόμενη ζωή να σ’ αγαπώ

Γι αυτό κι εγώ ξαναγεννήθηκα μικρό μου
Τι σημασία έχει από ’δω κι εμπρός
Αν θα ’σαι εσύ που θα ορίζεις τ’ όνειρο μου
Ή θα ’ναι μοίρα χωριστή του καθενός

Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ’ την αρχή

Η μοίρα τώρα από κοντά σου δε με παίρνει
Τίποτα δε νικάει πια το παρελθόν
Κι όλο μια άγνωστη φωνή με γυροφέρνει
Μου λέει τα μάτια μη σηκώνεις απ’ αυτόν

Αυτός ο άνθρωπός θα σε καταδιώκει
Σαν ενοχή που δεν ξεπλήρωσες ποτέ
Κι αν στην επόμενη ζωή του πεις το Όχι
Πάλι μπροστά σου θα τον βρεις θέλεις δε θες.

Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ’ την αρχή

 

 

Τις μέρες που δεν είμαι καλά, από πολύ μικρή, έβαζα να ακούω Χαρούλα σκέτη.

Τυχαία αναπαραγωγή, όλοι οι δίσκοι, ξανά και ξανά.

Και απ το πρωί μέχρι τώρα η Χαρούλα αντηχεί στ αυτιά,

δίνει λέξεις,

δίνει χρώμα,

ελπίδα,

πείσμα,

θλίψη,

πόνο,

νόημα.

Σε μια Κυριακή που δεν φτάνει, περισσεύει

και θα συνεχιστεί και αύριο.

Τουλάχιστον τα δυο τραγούδια της μέρας καταλαβαίνουν από λογική,

από συμπτώσεις

και τυχαία γεγονότα.

Και τους βάζουν φωτιά, ειρωνικά και υπεροπτικά.

Απ την Ανατολή μέχρι τη Δύση και απ το παλιά μέχρι το πάντα.

Αδύναμο το οχυρό τεράστια τα λάφυρα.

Μάτια-γέλιο-χέρια-αγκαλιά.

Εικόνες.Αναλαμπές.Φευγαλέες.Επίμονες.

Ουφφφ...